என்றாவது ஒரு நாள் – (நூல் விமர்சனம்)

அடியேனுக்கும் ஒருமுறை ”வலைச்சரம்” ஆசிரியர் பொறுப்பு ஒருவாரம் வந்தது. அப்போது (19.02.2013) நான் எழுதிய வரிகள் இவை.

பதிவின் பெயர் : கீதமஞ்சரி http://geethamanjari.blogspot.in  கடல் கடந்து இருந்தாலும் தமிழை மறவாதவர் இவர். நல்ல கவிஞரும் ஆவார்.. இவருடைய திருச்சி பொன்மலை சந்தை பற்றிய பதிவு ஒன்றை படிக்க நேர்ந்தது அன்றிலிருந்து இவர் திருச்சிக்காரர் என்ற முறையில் இவருடைய பதிவுகளை வலையில் பார்க்கும் போதெல்லாம் படிப்பதுண்டு. அந்த பதிவு இதுதான். பொன்மலை என்பது என் ஊராம்.... http://geethamanjari.blogspot.in/2012/02/blog-post_27.html அந்த பதிவுக்கு நான் தந்த கருத்துரை கீழே -

// வணக்கம்! அட! நீங்க எங்க திருச்சியில் உள்ள பொன்மலை. மறக்க முடியாத ரெயில்வே ஆர்மரி கேட், சந்தை மற்றும் சாலை முழுக்க மரங்கள் உள்ள ரெயில்வே காலனி. இவைகளைப் பற்றி பசுமையான நினைவுகளோடு சுவையான பதிவு.  28/2/12 18:26  //

அன்றிலிருந்து கீதமஞ்சரி எனப்படும் கீதா மதிவாணன் அவர்களது வலைத்தள வாசகர்களில் நானும் ஒருவன். அண்மையில் புதுக்கோட்டையில் நடைபெற்ற, வலைப்பதிவர் சந்திப்பு 2015 விழா நிகழ்ச்சியில் (11.10.15 – ஞாயிறு) நான் வாங்கிய நூல்களில். ” ‘என்றாவது ஒருநாள்’ (மொழிபெயர்ப்புச் சிறுகதைகள்) - ஹென்றி லாஸன் - தமிழில் : கீதா மதிவாணன்” என்ற நூலும் ஒன்று. நேற்றுதான் (18.11.15) இந்த தமிழ் மொழிபெயர்ப்பைப் படித்து முடித்தேன்.

மூலநூலும் மொழிபெயர்ப்பும்:

கல்லூரிப் படிப்பின் போது, தமிழ் இலக்கியத்தை எடுத்ததாலோ என்னவோ, பெரும்பாலான பிறமொழி நாவல்களையும், சிறுகதைகளையும் (ஷேக்ஸ்பியர், டூமாஸ், எட்கர் ஆலன்போ, மாப்பஸான், ஆஸ்கார் ஒயில்ட், காண்டேகர் – என்று) தமிழிலேயே படிக்கும் சந்தர்ப்பமே எனக்கு அமைந்துவிட்டது. எனவே, எனக்குத் தெரிந்து, பொதுவாக தமிழில் பிறமொழி படைப்புகளைத் தமிழாக்கம் செய்யும்போது 1) முதல்நூலை வரிக்கு வரி அப்படியே தமிழாக்கம் செய்தல் 2) முதல்நூலினை உள்வாங்கிக் கொண்டு தமிழுக்கு தகுந்தவாறு எழுதுதல் 3) முதல்நூலினத் தழுவி ஒரு புது ஆக்கம் போன்றே படைத்தல் 4) முதன்நூலினைத் தமிழில் சுருக்கமாக எழுதுதல் – என்று வகைப் படுத்தலாம் என்று நினைக்கிறேன். இலக்கிய ஆராய்ச்சியாளர்கள் வேறு வகையாவும் வகைப்படுத்தக் கூடும்.

(படம்) நன்றி: தேனம்மை http://honeylaksh.blogspot.in/2015/01/blog-post_91.html

ஹென்றி லாஸன் (Henry Lawson) எழுதிய, ‘என்றாவது ஒருநாள்’ என்ற நூலின் கதைகளை ஆங்கிலத்தில் நான் படித்ததில்லை. சகோதரி கீதா மதிவாணன் அவர்கள் தமிழாக்கம் செய்த இந்த சிறுகதைகள் முதல்வகையைச் சார்ந்தது (வரிக்கு வரி அப்படியே தமிழாக்கம் செய்தது) என்றே நினைக்கின்றேன். திருமணத்திற்குப் பின், சென்னையில் வசித்த இவர், தற்போது ஆஸ்திரேலியாவிலேயே தங்கி விட்டபடியினால், ஆஸ்திரேலிய ஆங்கிலத்தை நன்கு புரிந்து கொண்டு மொழியாக்கம் செய்துள்ளார். நூலின் நடை இயல்பாகவே செல்கிறது. இடையிடையே புதிய சொற்களையும் காண முடிகிறது ( உதாரணம்: மேய்ப்பனை மந்தையோட்டி என்று சொல்லுகிறார்; நீளிருக்கை என்பது Bench; ரோமக் கத்தரிப்பாளன் – இன்னும் பிற)

முன்னுரைகள்:

நூலினைப் படிக்கப் புகு முன்னர் இருக்கும் முன்னுரைகள் ஹென்றி லாஸன் (Henry Lawson) அவர்களது வாழ்க்கை மற்றும்  படைப்புகள் பற்றியும், மொழி பெயர்ப்பாசிரியர் கீதா மதிவாணன் பற்றியும் குறிப்புகள் தருகின்றன. நூலின் பிற்பகுதியில் (பக்கம் 156) முலக்கதை விவரங்களையும், கதைகளின் ஆங்கில தலைப்புகளையும் தந்துள்ளார்.

/// வாசிக்க வாசிக்க சாதாரண ஆங்கிலத்துக்கும் ஆஸ்திரேலிய ஆங்கிலத்துக்குமான வேறுபாடு விளங்கியது. பலப்பல புதிய வார்த்தைகளின் பரிச்சயம் கிடைத்தது. பல வார்த்தைகள் அவற்றுக்கான பொருளை விடுத்து வேறொன்றைக் குறிப்பது புரிந்தது . சாதாரண அகராதியை விடுத்து ஆஸ்திரேலிய ஆங்கில அகராதியையும் ஆஸ்திரேலிய கொச்சை வழக்குக்கான அகராதியையும் வாசித்துதான் முழுமையான அறிவைப் பெற முடிந்தது.///         – கீதா மதிவாணன்  

என்று மொழிபெயர்ப்பாசிரியர் (இந்நூல், பக்கம்: 13) சொல்வதிலிருந்து மொழிபெயர்ப்பு என்பது ஒரு கலை என்று தெரிந்து கொள்ளலாம்.

நூலிலுள்ள கதைகள்:

நூலிலுள்ள அனைத்துக் கதைகளுமே ஒரு நூறு ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய (தொலை தொடர்பு, ஊடகங்கள், நவீன போக்குவரத்து போன்றவை அதிகம் இல்லாத)  ஆஸ்திரேலியாவில் வாழ்ந்த  காடுறை மக்களின் (காட்டுவாசிகள் அல்ல ) வாழ்க்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. எனவே கதைகள் அந்த காலத்திற்கு ( ஆஸ்திரேலிய காட்டுவழி, சமவெளி, பள்ளத்தாக்கு, பூனைகள், குதிரைச் சவாரி, கோச்சு வண்டி, தங்கச்சுரங்க தொழிலாளர்கள் என்று ) நம்மை இட்டுச் செல்கின்றன. 

சம்பாதிப்பதற்காக மனைவியையும், குழந்தையையும் விட்டுப் பிரிந்த ஒருவனது மனைவி படும்பாட்டை ‘மந்தையோட்டியின் மனைவி’ ( The Drover’s Wife ) என்ற சிறுகதை வெளிப்படுத்துகிறது. இதில் அவளது மூத்த பையன், கதையின் முடிவில் சொல்லும் வாசகம் இது “ அம்மா நான் ஒருபோதும், மந்தையோட்டியாகப் போக மாட்டேன். அப்படிப் போனால் என்னை விளாசித் தள்ளு”

நமது மனம் ஏதோ ஒரு பிரம்மையில் எப்போதுமே இருப்பதை நாம் உணரலாம். ஆளரவமற்ற சமவெளி ஒன்றில் தன்னை பேய் துரத்துவதாக பிரம்மை கொண்ட ஒருவனின் ஓட்டம்தான் ‘சீனத்தவனின் ஆவி’ ( The Chinaman’s ghost ) என்ற கதை.

அவன் ஒரு தொழிலாளி. தினமும் தான் வசிக்கும் காட்டிலுள்ள கிராமத்திலிருந்து, காலை நான்கு மணிக்கெல்லாம் எழுந்து ஐந்து மைல் தொலைவிலுள்ள விவசாய நகரம் சென்று வரவேண்டும். வேலை முடிந்து வீடு திரும்பியதும், அவன்தான் வீட்டிலுள்ள நோயாளி மனைவி, பிள்ளைகள் மற்றும் கால்நடைகள் என்று யாவருக்கும் தேவையானவற்றை செய்ய வேண்டும். இவன் குடும்பத்திற்காக என்ன உழைத்தாலும், அவன் மனைவி அவனை எப்போதும் உதாசீனப்படுத்தியே பேசுவாள். அவன் படும்பாட்டை சொல்லும் கதைதான் ‘ஒற்றை சக்கர வண்டி’ ( A Child in the dark and a foreign father). கதையைப் படித்து முடிந்ததும்,

“வண்டி ஓட சக்கரங்கள்

இரண்டு மட்டும் வேண்டும்;

அந்த இரண்டில் ஒன்று சிறியதென்றால்,

எந்த வண்டி ஓடும்”      - கவிஞர் கண்ணதாசன்

என்ற வரிகள் (படம்: சூரியகாந்தி ) நினைவுக்கு வந்தன.

நாம் இந்தக் காலத்தில் சினிமா ரசிகர்கள் செய்யும் செயல்களைப் பார்த்து ( நடிகர்கள் படங்களுக்கு பாலாபிஷேகம் செய்தல், அவர்களிடம் ஆட்டோ கிராப் வாங்க துடித்தல் என்று) தலையில் அடித்துக் கொள்கிறோம். ஹென்றி லாசன் காலத்தில் இருந்தவர்கள் அந்தக் கால நாடக நடிகர்கள், நடிகைகள். அவர்கள் மீது தங்கச்சுரங்க தொழிலாளிகள் வைத்து இருந்த பைத்தியம் பற்றி ‘அப்பாவின் பழைய நண்பர்’ ( An Old Mate of Your Father’s ) என்ற கதையில்  காணலாம்.( ஒருமுறை மேகி ஆலிவர் என்ற நாடக நடிகை கோச்சு வண்டியில் சென்று கொண்டு இருக்கிறாள். அவளை வழிமறித்த, தங்கச் சுரங்க தொழிலாளர்கள், போட்டி போட்டுக் கொண்டு அவளுக்குப் பரிசாக தங்கக் கட்டிகளைக் கொடுக்கின்றனர். அவளோ பதிலுக்கு, தனது தலையில் இருந்த நார்த் தொப்பியை, துண்டு துண்டாகக் கிழித்து ரசிகர்க கூட்டத்தை நோக்கி எறிகிறாள். அதனை எடுக்க அவர்களுக்குள் ஒரே போட்டி)

இப்படியாக இந்த நூலில் இருபத்து இரண்டு சிறு கதைகள். அனைத்தும் சுவாரஸ்யமானவை. நூல் விமர்சனத்தில், எல்லாக் கதைகள் பற்றியும் இங்கு குறிப்பிடுதல் சரியன்று. நூலினைப் படிக்கப் போகும் வாசகரின் ஆர்வத்தினைக் குறைத்து விடும்.

மொழிபெயர்ப்பு செய்த சகோதரி கீதமஞ்சரி என்ற கீதா மதிவாணன் அவர்களுக்கும், நூலினை வெளியிட்ட அகநாழிகை பதிப்பகத்தாருக்கும்  நன்றி. இன்னும் பல நூல்களையும் தமிழ்ப் படுத்துவதோடு, ‘தேமதுரத் தமிழோசை உலகமெலாம் பரவும் வகை செய்ய வேண்டும்” – என்ற பாரதி கண்ட கனவினை மெய்ப்பிக்கும் வண்ணம், சகோதரி கீதா மதிவாணன் அவர்கள் தமிழ் இலக்கியங்களையும் ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்திடல் வேண்டும். வாழ்த்துக்கள்.

நூலின் பெயர்: என்றாவது ஒருநாள்

நூலாசிரியர்: ஹென்றி லாஸன்

தமிழில்: கீதா மதிவாணன் 

பக்கங்கள்: 160  விலை ரூ 150/=

நூல் வெளியீடு: அகநாழிகை, #390, அண்ணா சாலை, சைதாப்பேட்டை, சென்னை – 600 015 

செல் போன்: 999454 1010 & 917634 1010

                             (ALL  PICTURES COURTESY: GOOGLE IMAGES)