வேதம் புதிது - கபிலரும் பாரதிராஜாவும்

குறிஞ்சிக்கலி பாடிய சங்ககாலப் புலவர் கபிலர் பாடிய பாடல்களைப் படித்து இருக்கிறேன். ஆனால் இதே கபிலர் என்ற பெயர் கொண்ட மற்றவர்கள் எழுதிய பாடல்களைப் படித்ததில்லை. அண்மையில் ‘கபிலர் அகவல்’ என்ற நூலை இண்டர்நெட்டில் படிக்கும் வாய்ப்பு அமைந்தது இந்த நூலைப் பாடியவர் 15 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த கபிலதேவ நாயனார் எனும் புலவர். தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் காலந்தோறும் ஒரு கபிலர் இருக்கக் காணலாம். காலப்போக்கில் கபிலர் என்பவர் ஒருவர் போலவே கதை சொல்லும் போக்கு அதிகம் உள்ளது.

கபிலரின் பிறப்பு

கபிலரைப் பற்றிய ஒரு பழைய கதை ஒன்று உண்டு. அந்த கதைப்படி ஒருமுறை ப்ரம்மா எனப்படும் நான்முகன் ஒருமுறை யாகம் ஒன்று செய்கின்றான். அந்த வேள்வியில் இருந்த கும்பத்திலிருந்து கலைமகளும் அடுத்து அகத்தியனும் தோன்றுகிறார்கள். அந்த கலைமகளை நான்முகனே மணந்து கொள்கிறான், 

கலைமகளின் உடன்பிறப்பான அகத்தியன் சமுத்திரக் கன்னியை மணந்து கொள்ள, இவர்கள் இருவருக்கும் பெருஞ்சாகரன் என்ற மகன் பிறக்கிறான். இந்த பிரம்மபுத்திரன் (பெருஞ்சாகரன்) திருவாரூரைச் சேர்ந்த புலைச்சாதிப் பெண் ஒருத்தியை மணந்து கொள்ள, இருவருக்கும் பகவன் என்ற மகன் பிறக்கிறான். 

ஒவ்வொரு ஊராக தலயாத்திரை செல்லும் பகவன் வழியில், உறையூரைச் சேர்ந்த ஆதி என்ற தாழ்த்தப்பட்ட ஜாதி பெண்ணை மணந்து கொண்டு, அவளையும் அழைத்துக் கொண்டு  யாத்திரையை தொடர்கின்றான்.
                                                                                                                                                          

கதைப்படி, ஆதியும் பகவனும், யாத்திரைக்கு இடைஞ்சலாக குழந்தைகள் இருக்கக் கூடாது என்று, தங்களுக்கு பிறந்த ஏழு குழந்தைகளையும் அந்தந்த ஊரிலேயே விட்டுச் செல்கின்றனர். அந்த ஏழு குழந்தைகளையும் வெவ்வேறு ஜாதியைச் சேர்ந்த ஏழு பேர் எடுத்து வளர்க்கின்றனர் உப்பை என்ற பெண் குழந்தையை ஊற்றுக் காட்டில் வளர்த்தவர்கள் வண்ணார்:. அவ்வையை எடுத்து வளர்த்தவர்கள் ஒரு பாணர் குடும்பம்.: உறுவை என்ற குழந்தையை எடுத்து வளர்த்தவர்கள் சாணார்: வள்ளி என்ற குழந்தையை வளர்த்தவர்கள் குறவர்கள்: அதிகமான் இல்லத்தில் அதிகமான் என்ற குழந்தை வளர்ந்தது.:கபிலனைக் கண்டெடுத்து வளர்த்தவர் திருவாரூர் வேதியர் குடும்பம். வள்ளுவனை எடுத்து வளர்த்தது தொண்டை மண்டலம் சேர்ந்த மயிலாப்பூர் பறையர் எனப்படுபவர்.

கபிலரின் கேள்வி

திருவாரூர் சிவன் கோயிலில் ஆதி – பகவனால் விட்டுச் செல்லப்பட்ட, அவர்களது  குழந்தையை குழந்தைப் பேறு இல்லாத ஒரு பிராமண தம்பதியினர் எடுத்து, கபிலன் என்று பெயரிட்டு வளர்க்கின்றனர். கல்வி கேள்விகளில் சிறந்து விளங்கிய தங்களது வளர்ப்பு மகனுக்கு, தங்கள் குல வழக்கப்படி உபநயனம் செய்ய (பூணூல் அணிவிக்க) ஆசைப்பட்டு, தங்கள் உறவினர்களான, அவ்வூர் வேதியர்களை அணுகுகின்றனர். ஆனால் அவர்களோ, இந்த குழந்தை நமது ஜாதியில் பிறந்தது இல்லை என்று சொல்லி, உபநயனம் செய்து வைக்க மறுக்கின்றனர். இது பற்றி அறிந்த கபிலன், அவர்களிடம் வந்து 

// நான்முகன் படைத்த இவ்வுலகில், ஆண் முந்தியதா, பெண் முந்தியதா அல்லது அலி முந்தியதா? எல்லா பிறப்பும் இயற்கையா அல்லது செயற்கையா? உணவை உண்பது உடலா அல்லது உயிரா? மனிதருக்கு வயது நூறுதான். அதற்கு அதிகம் இல்லை. அதிலும் ஐம்பது ஆண்டுகள் தூக்கம் காரணமாக இரவில் கழிந்து விடுகின்றன. மேலும் குழந்தைப் பருவம் ஐந்து ஆண்டுகளும், இளமைப் பருவம் பதினைந்து ஆண்டுகளும் போக மீதி இருப்பது முப்பதே. இதனுள்ளும் இன்புறும் நாட்களும், துன்புறும் நாட்களும் சிலவே. ஆதலினால்,

ஒன்றே செய்யவும் வேண்டும் அவ்வொன்றும்

நன்றே செய்யவும் வேண்டும் அந்நன்றும்

இன்றே செய்யவும் வேண்டும் அவ்வின்றும்

இன்னே செய்யவும் வேண்டும்

       (கபிலர் அகவல் வரிகள் 29 முதல் 32 முடிய )

என்றெல்லாம் தருக்கம் செய்கிறான்.

மேலும்

”எப்போது கூற்றுவன் வருவான் என்று யாருக்கும் தெரியாது. ஒருவர் இறந்தால் நீங்கள் அழுவது அவருடைய உயிரற்ற, உடலுக்கா அல்லது உடலை விட்டுப் பிரிந்த உயிருக்கா? நீங்கள் இறந்தவர் சார்பாக, அவர் பிள்ளைகள் தரும் உணவை பெற்றுக் கொள்ளும் போது, இறந்தவர் உண்மையிலேயே பசி அடங்கினாரா? உண்மையில் யார் பசி அடங்கியது? மனிதருள் பேதம் உண்டோ?” – என்றெல்லாம் வேதியர்கள் செய்யும் மூட செயல்களையும் கண்டிக்கிறான். அத்தோடு தனது பிறப்பு – வளர்ப்பு பற்றியும் சொல்லுகிறான்.

அருந்தவமாமுனி
            யாம்பகவற்கூழ்
இருந்தவாறிணைமுலை
            ஏந்திழைமடவரல்
ஆதிவயற்றினில்
            அன்றவதரித்த
கான்முளையாகிய
            கபிலனும்யானே
என்னுடன்பிறந்தவர்
            எத்தனைபேரெனில்
ஆண்பான்மூவர்
            பெண்பானால்லர்
யாம்வளர்திறஞ்சிறி
            தியம்புவன்கேண்மின்
ஊற்றுக்காடெனும்
            ஊர்தனிற்றங்கியே
வண்ணாரகந்தனில்
            உப்பைவளர்ந்தனள்

காவிரிப்பூம்பட்டினத்திற்
            கள்விலைஞர்சேரியில்
சான்றாரகந்தனில்
            உறுவைவளர்ந்தனள்
நரப்புக்கருவியோர்
            நண்ணிடுஞ்சேரியில்
பாணரகந்தனில்
            ஒளவைவளர்ந்தனள்
குறவர்கோமான்
            கொய்தினைப்புனஞ்சூழ்
வண்மலைச்சாரலில்
            வள்ளிவளர்ந்தனள்
தொண்டைமண்டலத்தில்
            வண்டமிழ்மயிலையில்
நீளாண்மைக்கொளும்
            வேளாண்மரபுயர்
துள்ளுவரிடத்தில்
            வள்ளுவர்வளர்ந்தனர்
அரும்பார்சோலைச்
            சுரும்பார்வஞ்சி
அதிகமானில்லிடை
            அதிகமான்வளர்ந்தனன்
பாரூர்நீர்நாட்

அந்தணர்வளர்க்க
            யானும்வளர்ந்தேன்
                      ( கபிலர் அகவல் வரிகள் 96 முதல் 118 முடிய )

இது கபிலரே சொல்வதாக அமைந்த “கபிலர் அகவல்’ பாடல் வரிகள்.

பின்னர் அந்த வேதியர்கள், ஒரு வகையாக சமாதானம் அடைந்து  கபிலனுக்கு உபநயனம் செய்து வைக்கிறார்கள்.

பாரதிராஜாவின் வேதம் புதிது

பாரதிராஜா டைரக்ட் செய்து 1987 இல் வெளிவந்த தமிழ் திரைப்படம் வேதம் புதிது (சத்தியராஜ், சரிதா, சாருஹாசன், ராஜா, அமலா ஆகியோர் நடித்த படம். கதை - வசனம் K. கண்ணன்  -  படத்தின் முடிவில்  a film by bharathirajaa என்று காட்டுகிறார்கள்.

மேலே சொன்ன ‘கபிலர் அகவல்’ என்ற நூலைப் படித்து முடித்தவுடன், கூடவே, எனக்கு இந்த வேதம் புதிது திரைப்படமும் இப்போது நினைவுக்கு வந்தது. ஏனெனில், இந்த படத்தில், மேலே சொன்ன, கபிலர் கதையும், இந்த படத்தில் வரும் சங்கரன் என்ற சிறுவனின் கதையும் ஒன்று போலவே இருக்கும். அதிலும் நதிக்கரையில் சத்யராஜ் – வேதியர்கள் தர்க்கம் செய்யும் ஒரு காட்சியைப் பற்றி இங்கு கூறுவது அவசியம்.

தனது தந்தை நீலகண்ட சாஸ்திரியின் (சாருஹாஸன்) மறைவிற்குப் பிறகு, அவரது மகன் சங்கரன் அனாதை ஆகிறான். அவனை யாரும், அவன் பிறந்த சமுதாயமும் ஏற்றுக்கொள்ளாத நிலையில், அவ்வூர் பெரியமனிதர் பாலுத்தேவர் ( சத்யராஜ் ) அவனுக்கு, தன் வீட்டிலேயே புகலிடம் தந்து ஆதரவு தருகிறார். 

சங்கரன் தேவர் குடும்பத்தில் வளர்ந்தாலும், தன் அப்பாவின் குல ஆச்சாரப்படி பூணூல் அணிந்து கொள்ள விரும்புகிறான். ஆற்றங் கரையில் உபநயனம் (பூணூல் போடும் நிகழ்ச்சி நடைபெற்றுக் கொண்டு இருக்கிறது. அப்போது அங்கே வந்த சிறுவன் சங்கரன்,  உறவினர்களான, அவ்வூர் வேதியர்ர்களிடம் தனக்கும் பூணூல் போட்டு விடும்படி கேட்கிறான். அவர்களோ மறுக்கிறார்கள். அப்போது அங்கே வந்த  பாலுத் தேவருக்கும், அந்த ஊர் வேதியர்களுக்கும் நடக்கும் விவாதம், கபிலர் – வேதியர்களிடம் கேள்வி கேட்ட நிகழ்ச்சியையே நினைவுறுத்தும்.

முத்தன் பள்ளம் – நூல் வெளியீட்டு விழா

இலக்கியக் கூட்டங்களுக்கு, நான் சென்று கிட்டத்தட்ட ஒன்பது மாதங்களுக்கும் மேலாகி விட்டது. காரணம் அப்பாவின் உடல்நிலை, அவரது மறைவு மற்றும் எனது உடல்நிலை ஆகியவைதான். இப்போது சூழ்நிலை பழைய நிலைமைக்கு திரும்பிக் கொண்டு இருப்பதால், இனி வெளியூர் கூட்டங்களுக்கு சென்று வரலாம் என்று நினைத்த போது கந்தர்வகோட்டையில் இன்று (02.10.2017 – திங்கள்) நடைபெற்ற, தோழர் ஆசிரியர் அண்டனூர் சுரா எழுதிய ”முத்தன் பள்ளம்” நூல் வெளியீட்டு விழாவிற்கு அழைப்பிதழ் வந்தது.

அழைப்பிதழ்:

ஒரு வாரத்திற்கு முன்பேயே இந்த நிகழ்ச்சிக்கான அழைப்பிதழை, வாட்ஸ்அப்பில் எனது மாமா மகன் தோழர் K. அம்பிகாபதி ( ஒன்றிய துணைச் செயலாளர், இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, கந்தர்வகோட்டை) அவர்கள் அனுப்பி வைத்து வரச் சொல்லி இருந்தார்.

ஃபேஸ்புக் நண்பர் தோழர் ஆசிரியர் அண்டனூர் சுரா அவர்களும், பொதுவில் தனது அழைப்பை ஃபேஸ்புக்கில் சொல்லி இருந்தார்.

விழாவிற்கு சென்றேன்:

திருச்சியிலிருந்து இன்று காலை எட்டுமணிக்கு புறப்பட்டு, தஞ்சாவூர் பஸ் மார்க்கத்தில் செங்கிப்பட்டியில் இறங்கி, அங்கிருந்து கந்தர்வகோட்டைக்கு சென்று, நிகழ்ச்சி நடைபெறும் மண்டபத்திற்கு சரியான நேரத்தில் சென்று விட்டேன்.

(படம் - மேலே) புத்தக வெளியீட்டு விழா நடைபெற்ற பாரத் திருமண மண்டபம். 

(படம் - மேலே) அங்கே இருந்த எனக்கு பழக்கமான ஆசிரியர்கள் கவிஞர் சோலச்சி மற்றும் திருப்பதி ஆகியோருடன் படம் எடுத்துக் கொண்டேன்.

(படங்கள் - மேலே) கூட்டம் துவங்குவதற்கு முன்

நூல் வெளியீடு:

(படம் - மேலே) பெரியவர் தோழர் R. நல்லக்கண்ணு அவர்கள் நூலை வெளியிட்டார்.

நூல் வெளியிட்டதும், நூல் விமர்சனம் சிறப்பு அழைப்பாளர்களாக அழைக்கப்பட்டு இருந்த இலக்கிய ஆர்வலர்கள், நூல் விமர்சனம் செய்யும்போது நிறையவே நேரம் எடுத்துக் கொண்டார்கள்.

இறுதியாக 91 வயது இளைஞர் தோழர் R. நல்லக்கண்ணு அவர்கள் தனக்கே உரிய இயல்பான நடையில் சிறப்புரை ஆற்றினார். அவ்வுரையில் முத்தன் பள்ளம் பற்றிய தனது கருத்துரையையும், தமிழ்நாட்டில் ஒருவரது ஜாதியை வைத்துதான் எதனையும் பார்க்கிறார்கள்; இந்த போக்கு மாற வேண்டும் என்ற தனது ஆதங்கத்தையும் வெளிப்படுத்தினார்.

( கூட்டம் முடிந்ததும் உடனே நண்பர்களிடம் விடை பெற்றுக் கொண்டு, வெளியில் மெயின் ரோட்டில் உள்ள ஒரு எளிமையான ஹோட்டலில் சாப்பாடு சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருந்தேன். சற்று நேரத்தில் அதே ஹோட்டலுக்கு தோழர் R. நல்லக்கண்ணு அவர்களும் அவரது கட்சி தோழர்களும் அங்கே சாப்பிட வந்தார்கள். இந்த எளிமையை வேறு எந்த அரசியல்வதியிடமும் காண முடியாது ) 

(படம் - மேலே) நிகழ்ச்சிகள் முடியும் தறுவாயில் நானும் எனது உறவினரும்.

(கீழே உள்ள படங்கள் திரு துவாரகா சாமிநாதன் அவர்கள் தனது ஃபேஸ்புக்கில் வெளியிட்டவை. அவருக்கு நன்றி)

நூல் பற்றி:

நான் இனிமேல்தான் இந்த நூலைப் படிக்க வேண்டும். படித்து முடித்த பின்பு நூல்விமர்சனம் ஒன்றை எழுதலாம் என்று இருக்கிறேன்.

நூலின் பெயர்: முத்தன் பள்ளம்  / வகை: நாவல்

ஆசிரியர்:  அண்டனூர் சுரா

நூலின் விலை: ரூ 150  பக்கங்கள்: 212

பதிப்பகம்: மேன்மை வெளியீடு, 5/2 பெர்தோ தெரு, இராயப்பேட்டை, வி.எம்.தெரு,(கில் ஆதர்ஷ் பள்ளி அருகில்) சென்னை 600014 தொலைபேசி: 044 2847 2058

தமிழ் – திரு 2017 விருதிற்கான எனது தேர்வு - ஆசிரியர் நா.முத்து நிலவன்

தி இந்து (தமிழ்) தினசரி இதழின் ஆயிரக் கணக்கான வாசகர்களில் நானும் ஒருவன். அண்மையில் இவ்விதழ் 16 ஆகஸ்ட் 2017 அன்று ஒரு அறிவிப்பை வெளியிட்டு இருந்தது.

தமிழ் – திரு விருதுகள்:

// தமிழ் மொழிக்காக அளப்பறிய பணியாற்றிவரும் ஆளுமைகளைக் கௌரவிக்கும் எளிய அடையாளம் ‘தமிழ் – திரு’ விருதுகள். எல்லா விஷயங்களையும் வாசகர்கள் பங்களிப்புடன் மேற்கொள்ளும் ‘தி இந்து’ தமிழ் நாளிதழ் இந்த விருதுக்கான ஆளுமைகளைப் பரிந்துரைக்கும் பெரும் பொறுப்பையும் வாசகர்களிடமே ஒப்படைக்கிறது //

முழு விவரம் மேலே படத்தில்.

தேர்வுக்கான படிவம்:

மேலும் வாசகர்கள் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது குறித்தும் ஒரு அறிவிப்பை 18 ஆகஸ்ட் 2017 அன்று வெளியிட்டு, ‘என் தேர்வு’ என்று ஒரு படிவமும் வெளியிட்டு இருந்தார்கள். (படம் கீழே)

பத்திரிகையில் வந்த, மேலே சொன்ன படிவத்தையே பரிந்துரை படிவமாகப் பயன்படுத்தி அஞ்சலில், தி இந்து, தமிழ் - திரு விருதுகள், கஸ்தூரி மையம், 124,வாலாஜா சாலை, சென்னை 600002) என்ற விலாசத்திற்கு அனுப்பலாம். அல்லது www.yaadhumthamizhe.com என்ற இணையதளம் சென்றும், பரிந்துரை செய்யலாம்.

எனது தேர்வு மற்றும் பரிந்துரை:

தி இந்து (தமிழ்) இதழ் – தமிழ்திரு விருதுகள் 2017 இற்கான படிவத்தில் ஒவ்வொருவரும் கல்வி, ஆய்வு, கலை, இலக்கியம், தொழில்நுட்பம் என இந்த 5 துறைகளுக்கும், துறைக்கு ஒருவர் என்று பரிந்துரைக்க வேண்டும். நான் இலக்கியத்திற்கு மட்டுமே பரிந்துரை` செய்துள்ளேன்.

எனக்கு அஞ்சலில் அனுப்புவதைவிட, இணையதளம் வழியே பரிந்துரைப்பது எளிதாக இருந்த படியினால், நான் இலக்கியத்திற்கான பரிந்துரையில், ஆசிரியர் நா.முத்துநிலவன் அய்யா அவர்களின் பெயரை கீழ்க்கண்டவாறு குறிப்பிட்டுள்ளேன். 

யார்:

நா.முத்துநிலவன், சீனிவாசநகர் 3ஆம் தெரு, மச்சுவாடி, புதுக்கோட்டை-622 004. செல்பேசி -94431 93293 - மின்னஞ்சல் muthunilavanpdk@gmail.com

எதனால்:

புதுக்கோட்டையில் வசிக்கும் திரு நா.முத்துநிலவன் அவர்கள் பணிஓய்வு பெற்ற தமிழாசிரியர்; சிறந்த கவிஞர்; முற்போக்கு எழுத்தாளர்; பட்டிமன்றப் பேச்சாளர்; வலைப்பதிவர்; கல்வி மற்றும் இலக்கிய சிந்தனை நூல்களை எழுதியுள்ளார்: இணையதள பயிற்சி முகாம்களை முன்னின்று நடத்தி பல வலைப்பதிவர்களை உருவாக்கியவர். இன்னும், 11 அக்டோபர் 2015இல் புதுக்கோட்டையில் நடந்த “வலைப்பதிவர் திருவிழா”வை கணினித் தமிழ்ச்சங்கத்தின் சார்பாக ஒருங்கிணைத்து சிறப்பாக நடத்தியவர். 

வேண்டுகோள்:

எனவே, இந்த விருதுக்கான படிவம் அனுப்பும், தி இந்து (தமிழ்) வாசகர்களில், புதுக்கோட்டை ஆசிரியர் நா.முத்துநிலவன் மீது அன்பு கொண்ட அன்பர்கள் அனைவரும், இலக்கியத்திற்கான தேர்வில் அவரது பெயரையே தேர்வு செய்யும்படி அன்புடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன். 

அதிக வாசகர்களின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில் விருதுக்கான இறுதிப்பட்டியல் உருவாகும் என்பதால், பரிந்துரைகள் ஆசிரியரின் பெயரில் குவியட்டும்.  

கொடைமடம்

அவன் பித்தனா? என்று ஒரு தமிழ்த் திரைப்படம். நடிகர் எஸ்.எஸ்.ஆர் கதாநாயகன். இந்த படத்தில், ஒரு பிச்சைக்காரனுக்கு இரக்கத்தின் மிகுதியால் கதாநாயகன் ஒரு நூறு ரூபாயை பிச்சையாகக் கொடுத்திட, அவனுக்கு அந்த பிச்சைக்காரன் கொடுத்த பட்டம் பைத்தியம் என்பதாக ஒரு காட்சி வரும். (1966 இல் வெளிவந்த படம் இது – அன்றைக்கு நூறு ரூபாய் என்பது பெரிய மதிப்பு ) இதே போல தமிழ் இலக்கியக் காட்சிகளிலும் சிலர் மிகை இரக்கம் காரணமாக செய்த செயல்களும் உண்டு. ஆனால் அவற்றை யாரும் பைத்தியக்காரத்தனம் என்று சொல்லுவதில்லை.

    

இரண்டு வள்ளல்கள்

அன்றைய பறம்புமலையையும் அதனைச் சுற்றியுள்ள முந்நூறு ஊர்களையும் தன்னகத்தே கொண்ட பறம்புநாட்டை ஆண்ட மன்னன் வேள்பாரி என்பவன். ஒருமுறை அவன் தேரில் செல்லும்போது வழியில் முல்லைக்கொடி ஒன்றைக் கண்டான்.  பொதுவாகவே காட்டுக் கொடி என்றால், அது அருகே உள்ள ஒரு செடியையோ அல்லது மரத்தையோ பற்றி படரும். இந்த முல்லைக்கொடிக்கு அது மாதிரி படர அருகில் எதுவும் இல்லை போலிருக்கிறது. அவன் நினைத்து இருந்தால் வேலையாட்களைக் கொண்டு, அது பற்றிப் படர ஒரு பந்தலை போட்டு கொடுத்து இருக்கலாம். ஆனால் அந்த பாரி மன்னனோ தான் வந்த தேரையே அதன் அருகில் நிறுத்தி, அந்த முல்லைக் கொடியை எடுத்து தேரின் மீது படர விட்டு விட்டு, குதிரைகளை ஓட்டிக் கொண்டு வந்து விட்டான். விஷயத்தை கேள்விப்பட்ட மக்கள் மன்னனை ‘முல்லைக்குத் தேர் ஈந்த பாரி’ என்று போற்றினார்கள்.

இந்த கொடையைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட, கபிலர் தனது பாடல்களில்

.... .... பூத் தலை அறாஅப் புனை கொடி முல்லை
நாத் தழும்பு இருப்பப் பாடாதுஆயினும்,
‘கறங்கு மணி நெடுந் தேர் கொள்க!’ எனக் கொடுத்த
பரந்து ஓங்கு சிறப்பின் பாரி – (புறநானூறு பாடல் எண்.200)

என்றும்

ஊருடன் இரவலர்க்கு அருளித் ,தேருடன்
முல்லைக்கு ஈத்த செல்லா நல்லிசை,
படுமணி யானைப்,பறம்பின் கோமான்
நெடுமாப் பாரி - (புறநானூறு பாடல் எண்.201)

என்றும் சிறப்பித்துப் பேசுகின்றார்.

இதே போல இன்னொரு வள்ளல். மலைசூழ்ந்த ஆவினன்குடியைச் சேர்ந்த பேகன். என்பவன். இவனும் ஒருமுறை தேரில் சென்று கொண்டு இருக்கும் போது, மயில் ஒன்று தோகை விரித்து ஆடக் கண்டான். எங்கே மயிலுக்கு குளிருமோ என்று இரக்கப் பட்டவன், தான் மேலுக்கு அணிந்து இருந்த சால்வையையே மயிலுக்கு போர்த்தி விட்டான். மக்கள் மனதில் ‘மயிலுக்குப் போர்வை ஈந்த வள்ளல் பேகன்’ என்று வாழ்த்தினர். இந்த இரண்டு வள்ளல்களும் கடையெழுவள்ளல்கள் வரிசையில் வைக்கப்பட்டு பாராட்டப் படுகின்றனர். 

நத்தத்தனார் எனும் புலவர் தனது சிறுபாணாற்றுப்படை (84 – 91) எனும் நூலில்,

வானம் வாய்த்த வளமலைக் கவாஅற்
கான மஞ்ஞைக்குக் கலிங்க நல்கிய        
வ‌ருந்திற லணங்கி னாவியர் பெருமகன்
பெருங்க னாடன் பேகன் ……..  ……

என்று பேகனையும்

…… ….. …. ….            சுரும்புண
நறுவீ யுறைக்கு நாக நெடுவழிச்
சிறுவீ முல்லைக்குப் பெருந்தேர் நல்கிய
பிறங்குவெள் ளருவி வீழுஞ் சாரற்        
பறம்பிற் கோமான் பாரி

என்று பாரியையும் சிறப்பித்துப் பேசுகிறார்.

பிற செய்திகள்:

இதே போல ஒரு வள்ளல், அவனை நாடி வந்த, வறுமையில் வாடிய புலவனுக்கு ஒரு யானையையே பரிசிலாக தருகிறான். அவன் அந்த யானையைக் கட்டி தீனி போட்டானா என்று தெரியவில்லை இன்னொருவன், பெயர் சிபி சக்கரவர்த்தி. தன்னை நாடி வந்த புறாவுக்காக அதனைத் துரத்தி வந்த பருந்துவின் பசியை ஆற்ற வேண்டி, தன்னுடைய தொடையையே அரிந்து கொடுத்தானாம். ( சக்கரவர்த்தி கை தட்டினால், அரண்மனை சமையல் அறையிலிருந்து இறைச்சி தட்டு தட்டாக வரும். ஆனாலும் அவனுக்குள் அப்படி ஒரு அவசரம் )

கொடைமடம்:

இவ்வாறு இந்த வள்ளல்கள் அளவற்ற அன்பு அல்லது அளவற்ற இரக்கம் காரணமாக, அளவுக்கு மீறி அல்லது கொடை வாங்குவோரின் தகுதிக்கு மீறி செய்வதை கொடைமடம் என்று சொல்கிறார்கள். இந்த கொடைமடம் என்ற குறிப்பு பரணர் பாடிய புறநானூறு பாடல் எண். 142 இல் வருகிறது. கொடைமடம் என்பதற்கு கொடுக்கும்போது இது சரியா என்று எண்ணாது அளவு கடந்து கொடுத்தல் எனலாம். இங்கே ‘ஆற்றில் போட்டாலும் அளந்துதான் போட வேண்டும்’ என்ற நமது. பழமொழியை நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். பெரும்பாலும் இவை போன்ற செய்திகள் மிகைப்படுத்தப் பட்டவை என்றே எடுத்துக் கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது.

                          (ALL  PICTURES COURTESY: GOOGLE IMAGES)