” பெண் என்று பார்க்கிறேன் ” - சாமான்யனும் தசரதனும்

எனது பள்ளிப் படிப்பு, கல்லூரிப் படிப்பு சமயம், எங்களது குடும்பம் வாடகை வீட்டில் இருந்தது. அப்போது நாங்கள் இருந்த பகுதி நகரத்தின் ஒரு பகுதியில் நடுத்தர வகுப்பினர் இருந்த பகுதியாகும். அங்கு பல தரப்பட்ட மக்களின் பல்வேறு பிரச்சினைகளைக் காண நேர்ந்தது.

ஒரு குடும்பம். புருசனுக்கு ரெயில்வேயில் கலாசி வேலை. பெண்டாட்டி , மூன்று குழந்தைகள் என்று அளவான குடும்பம். இருந்தாலும் அந்த வீட்டில் எப்போது பார்த்தாலும் சண்டை, சத்தம்தான். அந்த பெண்டாட்டிக்காரி தனது புருசனை ஒரு ஆளாகவே நினைப்பது கிடையாது. அவ்வளவு பேச்சு. மரியாதை இல்லாமல் திட்டுவாள். இவன் அவளை அடிக்க கையை ஓங்குவான். அவள் உடனே ” ஒரு பொம்பளைய அடிக்கிறியே! உனக்கு வெக்கமா இல்லை? “ என்பான். அவன் கோபம் தலைக்கு ஏற “ பொம்பளைன்னு பார்க்கிறேன். இல்லேன்னா நடக்கிறதே வேற “ என்பான். அவளும் சளைக்காமல் “ யோவ் உன்னால என்ன பண்ண முடியும்” என்று உசுப்பேத்துவாள். அவன் வெறியாகி அவளை ரெண்டு சாத்து சாத்துவான். அதுவரை வேடிக்கை பார்த்த அக்கம் பக்கத்தினர், இருவரையும் பிரித்து விட்டு “ ஏய்யா பொம்பளைய போட்டு இப்படி அடிக்கிறே” என்பார்கள். இப்படியாக சண்டை நடக்கும்.

அந்த பெண் பேசுகின்ற ஒவ்வொரு வார்த்தையும், நடந்து கொள்ளும் முறையும், ஒரு பெண்ணுக்குரிய தன்மையில் இருக்காது. அவனுக்கு அவளை அடிக்கத்தான் தோன்றும். ஆனால் அடிக்க முடியாது. அடித்தால் ஏன் பெண்ணை அடிக்கிறாய் என்பார்கள். விட்டு விட்டால் அவளுக்கு வாய் நீளம். அவனால் எதுவும் பண்ண முடியாது. குடும்ப கவுரவத்தை நினைத்து அமைதியாகி விடுவான்.. இதே நிலைமை ஒரு ராஜாவுக்கும் ஏற்பட்டது. அவர் வேறு யாரும் இல்லை. தசரதன் என்ற அயோத்தி மகா சக்கரவர்த்திதான் அவர். .

என்றோ ஒருநாள் தசரத ராஜன் கண்ணாடியில் காதோரம் நீண்டிருந்த நரைமுடியைப் பார்க்க, தனக்கு வயதாகி விட்டது என்று அப்போதுதான் நினைக்கிறான். எனவே மூத்த மகன் ராமனுக்கு முடிசூட்ட நினைக்கிறான். விடிந்தால் ராமனுக்கு மகுடாபிஷேகம். நாடே மகிழ்ச்சியில் இருக்கும் போது அரண்மனை வேலைக்காரி கூனி தசரதனின் இளைய தாரம் கைகேயிக்கு போதனை செய்கிறாள். வந்தது வினை. தசரத மகராஜா அந்தப்புரம் வரும்போது, தனது சொந்த விவகாரத்தை ஆரம்பிக்கிறாள்.

 

என்றோ தசரதனிடம் கேடடுப் பெற்ற வரங்களை வைத்துக் கொண்டு இன்று அவனை மிரட்டுகிறாள்.. ஒரு பக்கம் முறைப்படி மூத்த மகன் ராமனுக்கு முடி சூட்ட ஏற்பாடுகள் நடைபெற்றுக் கொண்டு இருக்கின்றன. இளைய தாரமான இவளோ அதையே தடுத்து தனது மகன் பரதனுக்கு முடி சூட்ட நினைக்கிறாள். அது மட்டுமல்ல. ராமன் காட்டுக்கு போக வேண்டும் என்றும் சொல்கிறாள். தசரதனுக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. தான் ஒரு சக்கரவர்த்தியாக இருந்தும் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லையே என்று உடல் பதறுகிறது. அவளை ஏதாவது செய்தால் என்ன என்று ஆவேசம் அடையும் போது , அவள் ஒரு பெண்ணாயிற்றே  பழி வந்து சேருமே என்று அடக்கிக் கொள்கிறான். அந்த நாளில் அவன் ( ஒரு ஆண் ) பட்ட பாட்டை கம்பன் தனது காவியத்தில் சுவை படச் சொல்லுகிறான்.

நாகம் எனும்கொடியாள், தன் நாவின் வந்த
சோக விடம் தொடர , துணுக்கம் எய்தா,
ஆகம் அடங்கலும் , வெந்து அழிந்து, அராவின்
வேகம் அடங்கிய வேழம் என்ன வீழ்ந்தான்.

பூதலம் உற்று, அதனில் புரண்ட மன்னன்
மா துயரத்தினை யாவர் சொல்ல வல்லார் ?
வேதனை முற்றிட , வெந்து வெந்து, கொல்லன்
ஊது உலையில் கனல் என்ன , வெய்து உயிர்த்தான்

உலர்ந்தது நா; உயிர் ஓடலுற்றது; உள்ளம்
புலர்ந்தது ; கண்கள் பொடித்த, பொங்கு சோரி;
சலம் தலைமிக்கது ; 'தக்கது என்கொல்?' என்று என்று
அலந்து அலையுற்ற , அரும் புலன்கள் ஐந்தும்.

மேவி நிலத்தில் இருக்கும்; நிற்கும்; வீழும்;
ஓவியம் ஒப்ப உயிர்ப்பு அடங்கி ஓயும் ;
பாவியை உற்று எதிர் பற்றி எற்ற எண்ணும் ;-
ஆவி பதைப்ப , அலக்கண் எய்துகின்றான்

பெண்ணென உற்ற; பெரும் பழிக்கு நாணும்;
உள் நிறை வெப்பொடு உயிர்த்து , உயிர்த்து, உலாவும்;
கண்ணினில் நோக்கும் அயர்க்கும் ; வன் கைவேல் வெம்
புண் நுழைகிற்க உழைக்கும் ஆனை போல்வான்

             

                   - கம்பராமாயணம் (அயோத்தியா காண்டம்) 

முடிவில் தசரதன் தோற்கிறான். இளைய தாரமான கைகேயி அரசியலில் மூக்கை நுழைத்து காரியத்தை சாதித்து விடுகிறாள். அரசியலில் இளைய தாரத்தின் பேச்சை கேட்பது என்பது, அன்றும் இன்றும் என்றும் நடப்பதுதானே!

PICTURE THANKS TO ARTIST:  ASHOK  DONGRE 

(GOOGLE)

கம்பனின் வாழ்வில் விதியின் பிழை!

எல்லோரும் இன்புற்று இருக்கவே விரும்புகின்றனர். “ நல்லவன் வாழ்வான், கெட்டவன் அழிவான்” – என்பதும் “ வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான் தினை விதைத்தவன் தினை அறுப்பான்;” – என்பதும் கேட்பதற்கும் சொல்வதற்கும் எழுதுவதற்கும் நன்றாகத்தான் உள்ளன. ஆனால் நடைமுறையில்? 

பல ஆயிரக் கணக்கான மனிதர்கள் ஒரு பெரிய திறந்த வெளியில் கூடியுள்ளனர். வெளியிலிருந்து ஒருவன் ஏதோ ஒரு வெறுப்பின் காரணமாக கூட்டத்தில் ஒரு கல்லை கோபமாக விட்டெறிகிறான். ஒருவர் தலையில் விழுந்து பெரிய காயத்தை உண்டு பண்ணி விடுகிறது. அந்த கூட்டத்தில் அவர் மட்டுமா இருக்கிறார்? கல்லை எறிந்தவன் இவரைப் பார்த்து வீசவில்லை. இருவருக்குமே ஒருவரை ஒருவர் தெரியாது. அத்தனை பேரையும் விட்டு விட்டு அந்தக் கல் அவர் மீது மட்டும் விழுவானேன்? யாரைக் காரணம் சொல்வது?

விடிந்தால் ராமனுக்கு முடி சூட்டு விழா! அயோத்தியா பட்டணமே ஆரவாரமாக இருக்கிறது. ஒரே இரவில் தசரதனிடம் கைகேயி பெற்ற வரத்தால் இந்த ஆரவாரம் போய் விடுகிறது. ராமன் கானகம் செல்ல பரதனுக்கு முடி சூட்ட முடிவாகிறது. இதனைக் கேட்ட லட்சுமணன் கொதித்து எழுகின்றான். லட்சுமணனின் கடும் கோபத்தைக் கண்ட ராமன் அவனை நோக்கி – “ தம்பீ! ஆறு என்றால் எப்போதும் தண்ணீர் இருந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும். இது இயற்கை விதி! ஆனால் அந்த ஆறே வற்றிப் போனால் ஆற்றின் மீதா குறை சொல்ல முடியும். அது போலத்தான். இங்கு இது நிகழ்ந்தமைக்கு யாருடைய பிழையும் காரணம் இல்லை. விதியின் பிழைதான். இதற்காக நீ கோபம் கொள்ளலாமா? “ என்று ஆற்றுகின்றான். இதோ கம்பனின் பாடல்!

நதியின் பிழையன்று நறும்புனல் இன்மை அற்றே
பதியின் பிழையன்று பயந்து நமைப்புரந்தான்
மதியின் பிழையன்று, மகன்பிழையன்று மைந்த
விதியின் பிழைஇதற்கு என்கொல் வெகுண்ட தென்றான்

-         கம்பராமாயணம் ( அயோத்தியா காண்டம் )

விதியின் பிழையை உணர்த்திய அதே கம்பனுக்கு சொந்த வாழ்க்கையிலும் அதனை சந்திக்க நேரிடுகிறது. கமபனின் ஒரே மகன் அம்பிகாபதி தன் அப்பனைப் போலவே நல்ல புலவன். ஆனால் சிருங்கார ரஸனை மிகுந்தவன். சோழ மன்னனின் மகள் அமராவதியை விரும்புகிறான். அவளும் அவனை விரும்புகிறான். மன்னன் இதனை விரும்புவானா? மன்னன் கோபம் கொண்டு அம்பிகாபதிக்கு மரண தண்டனை விதிக்கிறான்.  எவ்வளவோ முயன்றும் கம்பரால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை.

இந்நாள் இதுவிளையும் என்றெழுத்துத் தானிருக்க

என்னாலே ஆவதொன்று மில்லையே; - உன்னாலே

வந்ததுதான் அப்பா, மகனே, தவிப்பவர் ஆர்

முந்தையில்நீ செய்தவினை யே

                        - கம்பர் (தனிப் பாடல்)

என்று அவர் பாடும்போது நமது நெஞ்சம் கரைந்து விடுகிறது. கம்பன் மகன் அம்பிகாபதிக்கு மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்படுகிறது. அப்போது கம்பர் விதியை நொந்து பாடிய பாடல்.....

மட்டுப்படாக் கொங்கை மானார் கலவி மயக்கத்திலே

கட்டுப்பட்டாய் என்ன காதல் பெற்றாய் மதன்கை அம்பினால்

பட்டுப் பட்டாயினும் தேறுவை யேஎன்று பார்த்திருந்தேன்

வெட்டுப்பட்டாய் மகனே தலைநாளின் விதிப்படியே

                                                          - கம்பர்  (தனிப் பாடல்)

”கம்பன் வீட்டுக் கட்டுத் தறியும் கவி பாடும்“ , “ கம்ப நாடன் கவிதையைப் போல் கற்றோர்க்கு இதயங் களியாதே “ – என்று புகழப் படும் கம்பரின் வாழ்க்கையில் விதி விளையாடிய சோகம் நம்மில் எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்?