ஜல்லிக்கட்டு – தடை வேண்டும்

பொங்கலும் பொதுத்தேர்தலும் ஒருசேர வந்து விட்டதாலோ என்னவோ, இப்போது ஜல்லிக்கட்டு பிரமாதமாய் பேசப்படுகிறது. அதிலும் இந்த அரசியல்வாதிகள், ஏதோ தமிழர்கள் அனைவரும் ஜாதி சமயத்திற்கு அப்பாற்பட்டு பொங்கும் பூம்புனலாய் தமிழ், தமிழன் என்று ஒற்றுமையாக இருப்பது போலவும் பேசி வருகின்றனர். 

தமிழர் பண்பாடு:

தமிழ்நாட்டில் இப்போது சிலர் எதற்கெடுத்தாலும் தமிழ், தமிழன் என்று சாயம் பூசுகிறார்கள். அந்த வகையில் பழைய ஏறுதழுவல் என்பதுதான் இன்றைய ஜல்லிக்கட்டு என்றும் , தமிழர் வீர விளையாட்டு என்பதால் அதை தடை செய்யக்கூடாது என்றும் பேசுகிறார்கள். உண்மையில் அன்றைய ஏறுதழுவல் என்பதற்கும் இன்றைய ஜல்லிக்கட்டுக்கும் நிறையவே வித்தியாசங்கள். 

அன்றைய ஏறு தழுவலில் ஒரு காளையை பட்டியிலிருந்து திறந்து விட்டவுடன், ஒரு வீரன்தான் அதன் மீது பாய்வான்; காளையின் திமிலை அழுத்திப் பிடித்து அடக்குவான். ( மாட்டின் திமிலை அழுத்திப் பிடித்தால் அதன் மூர்க்க குணம் அடங்கிவிடும். எனது மாணவப் பருவத்தில் நான், எங்கள் தாத்தா வீட்டு மாடுகளை தொழுவத்தில் கட்டும்போது, சில காளைகள் நிற்காது; அப்போது அவற்றின் திமிலை அமுக்கச் சொல்வார்கள்; அமுக்கியதும் ஓரளவுக்கு கட்டுப்பாட்டிற்குள் வந்துவிடும்.) இன்றோ ஒரு மாட்டின்மீது பலரும் பாய்கின்றார்கள்.

அதிலும் இன்னொரு கதை. மாட்டை அடக்கும் வீரனுக்கு, அந்த மாட்டின் சொந்தக்காரர் தன்னுடைய மகளை திருமணம் செய்து கொடுத்து விடுவாராம். சங்க இலக்கியங்களில் சொல்லப்படாத கதை. வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன் சினிமா வந்தவுடன் இந்த கதைக்கு இன்னும் வலு சேர்ந்தது என்பதே உண்மை. அந்த படத்தில் வரும் ஒரு வசனம் “ அடி வெள்ளையம்மா ஓங் காளைக்கு வந்ததுடியம்மா ஆபத்து” 

இன்னும் சிலர் ஜல்லிக்கட்டு காளைதான் ஒவ்வொரு ஊரிலும் இனவிருத்திக்காக பயன்படுவது போல் எழுதுகின்றனர். உண்மையில் கோயிலுக்காக நேர்ந்து விடும் காளைகளே இனவிருத்திக்காக பயன்படுகின்றன. இவற்றை கிராமங்களில் பொலிகாளைகள் என்பார்கள். இந்த கோயில் மாடுகளை யாரும் கட்டிப் போட்டு வளர்ப்பது இல்லை.. அவை பாட்டுக்கு திரியும், மேயும். ஊர் மக்களும் அவற்றிற்கு தீனி, கழுநீர் வைப்பார்கள். ஆனால் ஜல்லிக்கட்டு காளைகளை அவற்றின் உரிமையாளர்கள் கட்டிப் போட்டே சீற்றத்துடன் வளர்ப்பார்கள். இவை ஜல்லிக்கட்டு முடிந்து  பட்டியை விட்டு வெளியே வந்து விட்டாலும், மனிதர்கள் மீது ஆக்ரோஷமாகவே இருக்கும். வழியில் தென்படுபவர்கள் மீது பாயவும் செய்யும். எனவே பொலிகாளை எனப்படும் கோயில் காளையை ஜல்லிக்கட்டு காளையோடு ஒப்பிடக் கூடாது. மேலும் ஜல்லிக்கட்டு காளையை இனவிருத்திக்கு விட்டால், அதன் முரட்டுத்தன்மை குறைந்துவிடும் என்ற நம்பிக்கையின் காரணமாக, மாட்டின் உரிமையாளர் அவற்றை இணை சேர விடுவதில்லை என்பதே உண்மை.

தமிழர் பண்பாடு என்றால், சங்க இலக்கியத்தில், அகப்பாடல்களில் வரும், தமிழர்களின் ‘‘பரத்தையர் ஒழுக்கம்’ பற்றி என்னவென்று எடுத்துக் கொள்வது?

(ஏறுதழுவல் பற்றிய அதிக விவரங்களத் தெரிந்து கொள்ள, நமது அன்பிற்குரிய ஆங்கில ஆசிரியர் திரு.ஜோசப் விஜூ அவர்கள் (ஊமைக் கனவுகள்) http://oomaikkanavugal.blogspot.com/2016/01/1.html  எழுதிய ’ஜல்லிக்கட்டு’ பற்றிய கட்டுரைகளில் காணலாம்.)

ஜல்லிக்கட்டு நடத்துபவர்கள்:

பெரும்பாலும் இந்த ஜல்லிக்கட்டை நடத்துவதில் அந்த ஊர் பெருந்தனக்காரர்கள் எனப்படும் பெரிய மனிதர்களும், பழைய ஜமீன்தார் முறையில் வாழ்க்கை நடத்துபவர்களும்தான் ஆர்வம் உள்ளவர்களாக இருக்கின்றனர். இவர்களோ அல்லது இவர்களது பிள்ளைகளோ யாரும் களத்தில் நின்று மாடுபிடிக்கப் போவதில்லை. விலங்கு, மனிதன் போடும் சண்டையை ரசிக்கும் ஒருவித குரூர ரசனையின் இன்னொரு வடிவம் எனலாம். ‘ஈகோ’ ( நீயா? நானா? என்ற ) உணர்வோடுதான்  ஜல்லிக்கட்டுகள் நடக்கின்றன. மாடுபிடி வீரர்கள் அனைவரும் சாதாரண பாமரர்களே. உயிரைப் பணயம் வைக்கும் இவர்களுக்கு பெரிதாக ஒன்றும் கிடைக்கப் போவதில்லை. எங்கள் ஊர்ப்பக்கம் (சோழமண்டலம்) இந்த ஜல்லிக்கட்டில்  ஜாதி மோதல்களோ, மாடுபிடி தகராறோ  அதிகம் வந்ததில்லை. ஒருசில சின்ன தகராறுகள் பத்திரிகைகளில் மாடுபிடி தகராறு என்ற பெயரில் செய்திகளாக வெளிவரும்.

நீதிமன்ற உத்தரவுகள்:

ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன் நடந்த காட்சிகள் இன்னும் நினைவில் இருக்கின்றன. எங்கள் அம்மாச்சி ஊர் கோயில்காளை அந்தநாளில் பிரசித்தம். அதை ஜல்லிக்கட்டு நடைபெறும் இடங்களுக்கு கொண்டு செல்வார்கள். எங்கள் சொந்தக்கார பையன்கள் இருவர் அந்த மாடு செல்லும் ஊர்களுக்கெல்லாம் கூடவே செல்வார்கள்: படிப்பை இழந்து வாழ்க்கையை வீணடித்ததுதான் அவர்கள் கண்டபலன்.

அப்போதெல்லாம் மாடு பிடிக்கப்போகும் இளைஞர்கள் மாடு முட்டி, குடல் சரிந்து இறந்த செய்திகள் அடிக்கடி வரும். அதே போல  கை போனவர்கள், கால் போனவர்கள், கண்ணில் மாட்டின் கொம்பு குத்தி ஒரு கண் குருடானவர்கள், படாத இடத்தில் பட்டு ஆண்மை இழந்தவர்கள் பற்றியும் சொல்வார்கள். இதில் மாட்டு வேடிக்கை பார்க்கப் போய் மாட்டிக் கொண்டவர்களே அதிகம். இவர்களுக்கு எந்தவிதமான இழப்பீட்டையும் அரசாங்கமோ அல்லது மாட்டு வேடிக்கை நடத்தும் ஊர்க்காரர்களோ அன்று கொடுத்தது கிடையாது. அப்புறம், நீதிமன்ற நடவடிக்கைகளுக்குப் பிறகுதான் ஜல்லிக்கட்டு நடத்துவதில் பல கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப் பட்டன. இழப்பீடுகள் கொடுத்தல் போன்றவை நடைமுறைப் படுத்தப் பட்டன. 

தடை வேண்டும்:

நடிகர் ராஜேஷ் – வடிவுக்கரசி - பாக்கியராஜ் நடித்த ஒருபடத்தின் பெயர் ‘கன்னிப் பருவத்திலே’. இந்த படத்தில் ராஜேஷ் ஒரு மாடுபிடி வீரர். ஒரு காளையை அடக்கும்போது, அந்தக்காளை அவரது உயிர்நிலையில் முட்டி விடுகிறது. இதனால் ஆண்மையை இழந்து விடுகிறார். கல்யாணத்திற்குப் பிறகே இந்தக் குறைபாடு தெரிய வருகிறது. இந்த மனப்போராட்டமே இந்த படத்தின் முக்கிய கரு. வில்லன் பாக்கியராஜ். அப்புறம் என்ன? விடையை யூடியூப்பில் அல்லது வெள்ளித் திரையில் காண்க. 

ஜல்லிக்கட்டால் உயிரிழந்த, காயமடைந்த குடும்பத்தினர் பற்றி யாரும் கவலைப்படுவது கிடையாது. இந்த ஊடகங்கள் அவர்களை பேட்டி எடுப்பதுமில்லை. எனவே காளைகள் மீதுள்ள இரக்கம், துன்புறுத்தக் கூடாது என்று சிலர் பேசினாலும், மனித உயிர்கள் மீதுள்ள அக்கறையினால் ஜல்லிக்கட்டிற்கு நிரந்தர தடை வேண்டும்.

                   (ALL  PICTURES COURTESY: GOOGLE IMAGES)

பிற்சேர்க்கை (16.01.16) 

ஆசிரியர் மணவை ஜேம்ஸ் அவர்கள், ஒரு மாடுபிடி வீரனின் ஆர்வக் கோளாறையும், அந்த ஆர்வத்தால் மாடுபிடிக்கச் சென்று, மாடுமுட்டி ஜல்லிக்கட்டில் இறந்ததையும், அதன்பின்னர் அவன் குடும்பம் படும் அவலத்தினையும், கீழே சுட்டிக் காட்டப்பட்டுள்ள அவருடைய பதிவினில் அருமையாக படம் பிடித்து காட்டி இருக்கிறார். அனைவரும் அவசியம் படிக்க வேண்டிய பதிவு.

தடம்மாற்றிய பண்டிகை! – சிறுகதை http://manavaijamestamilpandit.blogspot.com/2016/01/blog-post_16.html