திருச்சி: 1977 புயல் வெள்ளத்தில் நான்

அன்று சனிக்கிழமை. ( 1977 நவம்பர் 12 ) மணப்பாறையில் வங்கியில் பணி புரிந்து கொண்டு இருந்தேன். திருச்சியிலிருந்து வேலைக்கு கிளம்பும்போதே புயல் பற்றிய செய்திகளைச் சொல்லி வானொலியும் பத்திரிகைகளும் பயமுறுத்தின. வங்கியில் பெயருக்குத்தான் சனிக்கிழமை அரைநாள் வேலைநேரம். ஆனால் முழுநாள் வேலை இருக்கும். அன்றும் அப்படித்தான். காசாளராக வேலை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தபோது கடுமையான காற்று வீசியது. கூடவே மழை. மின்தடை ஏற்பட்டதால் பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்கு வெளிச்சத்தில் பணிகளை முடித்தோம்.

மணப்பாறை – திருச்சி:

மணி மாலை 3 மணி இருக்கும். வெளியே வந்தேன். மழை விட்டு இருந்தது. புயலுக்குப் பின்னே அமைதி. மணப்பாறை பஸ் நிலையத்தில் மழைத் தண்ணீர் வாய்க்கால் போல் ஓடிக் கொண்டு இருந்தது. வேடசந்தூர் - குடகனாறு அணை உடைந்து விட்டதாகவும்  ஊரை சுற்றி வெள்ளமாகவும் மரங்கள் விழுந்து கிடப்பதாலும் பஸ், ரெயில்  கிடையாது என்று சொல்லி விட்டார்கள். ஏதோ ஒரு புண்ணியத்தில்  தனலட்சுமி ட்ரான்ஸ்போர்ட் கம்பெனி பஸ் ஒன்று வந்தது. திருச்சிக்கு செல்பவர்கள் அனைவரும் அதில் ஏறிக் கொண்டோம்.

பஸ்ஸில் செல்லும்போது வீடு சென்று கொண்டு இருக்கும்போது ஒழுங்காக வீடு சென்று சேருவோமா என்ற பயம். எங்கு பார்த்தாலும் வெள்ளம். சாலையில் ஆங்காங்கே தண்ணீர் வழிந்து கொண்டு இருந்தது. மரங்கள் விழுந்து கிடந்தன. சாலை போக்குவரத்து அதிகம் இல்லை. எதிரில் வரும் வாகன ஓட்டிகள் எச்சரிக்கை சொன்னபடியே சென்றார்கள். பஸ் டிரைவர் சாமர்த்தியமாகவும் மெதுவாகவும் ஓட்டினார். ஆலம்பட்டிபுதூர் வானொலி நிலையம் டவர் அருகே வந்தபோது குறுக்கே ஒரு பெரியமரம் சாலையை அடைத்துக் கொண்டு கிடந்தது. பஸ்ஸை டிரைவர் நிறுத்தி விட்டார். உடனே காரில் இருந்த அனைவரும் அவரவர் பங்கிற்கு மரக் கிளைகளை ஒடித்து போட்டோம். பயணிகளில் ஒருவர் வைத்து இருந்த அரிவாள் கொஞ்சம் பெரிய கிளைகளை வெட்ட உதவியது. பஸ் செல்லும் அளவிற்கு பாதை ஏற்பட்டது. அப்போது  எங்கள் பஸ்சிற்கு பின்னால் வந்து நின்று கொண்டு  இருந்த கார்களில் இருந்து யாருமே இறங்கவில்லை. பாதை ஏற்பட்டதும் அதில் இருந்து ஒருவர் இறங்கி வந்து இரு கைகளையும்  கூப்பி நன்றி சொன்னார். அவர் நடிகர் கமலஹாசன். நிறைய பேர் அவரிடம் கைகுலுக்க ஓடினார்கள். பின்னர் அவர் வந்த காரும் உடன் வந்த காரும்  எங்களுக்கு முன்னால் செல்ல வழி கொடுத்தார்கள். கமலஹாசன்  காரில் இருந்தபடியே  கையசைத்து விட்டு சென்றார். அதன்பிறகு  பஸ் கிளம்பியது. ராம்ஜிநகரைத் தாண்டியதும் இன்னொரு சோதனை. கோரையாறு வழிந்து கொண்டு இருந்தது. பாலத்தின் மீது பஸ் மெதுவாக கடந்தது. அங்கே அடுத்த கரையில் கருமண்டபத்தில் சாலையில் மக்கள் வெள்ளம். ஊருக்குள் தண்ணீர் நுழைந்து விட்டதாகச் சொன்னார்கள் ஒருவழியாக திருச்சிக்கு மாலை வீடு வந்து சேர்ந்தேன். திருச்சி நகரம் முழுக்க புயல் வெள்ளம் காரணமாக ஒரே பரபரப்பு.   

 1977 நவம்பர் 13 - எங்கள் பகுதியில் வெள்ளம்:

அப்போது நாங்கள் திருச்சி சிந்தாமணி பகுதியில் வாடகைக்கு குடியிருந்தோம். காவிரி ஆற்றில் வெள்ளம் என்றால் முதலில் பாதிக்கப்படுவது சிந்தாமணிதான். அன்று காலை ( 1977 நவம்பர் 13 ) நான் ஊர் எப்படி இருக்கிறது என்று பார்க்க வெளியில் சென்றேன். இப்போது சத்திரம் பேருந்து நிலையமாக இருக்கும் இடம், அன்று செயிண்ட் ஜோசப் கல்லூரியின் விளையாட்டு மைதானத்தின் ஒரு பகுதியாகும். அதன் அருகில் உள்ள வயல்கள் யாவும் கோணக்கரை - குடமுருட்டி ஆறு வரை தண்ணீர் மயம். அப்புறம் காவிரிபாலம் வந்தேன். பாலத்தை தொட்டபடி ஆற்றில் தண்ணீர் வேகமாக ஓடியது. எதிரே ஸ்ரீரங்கம் அம்மாமண்டபம் பகுதி கடலுக்கு அப்பால் இருப்பது போல் தெரிந்தது. ஸ்ரீரஙத்திற்கு எந்தநேரமும் ஆபத்து வரலாம் என்று பயமுறுத்தினாரகள். ஆற்றில் பல வீடுகளின் கூரைகள், வைக்கோல் போர்கள், பீரோக்கள், கட்டில்கள் என்று பல பொருட்கள் அடித்து வரப்பட்டன. சிலர் பாலத்தின் கீழே கரையில் ஒதுங்கும் பொருட்களை  “எரிகிற கொள்ளியில் இழுத்தவரை லாபம்” என்று கயிறு வீசி எடுத்துக் கொண்டு இருந்தனர்.

அன்று மாலை, உறையூர்க்காரர்கள் தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள கோணக்கரையை இடிக்கப் போவதாவும். நாங்கள் இருக்கும் பகுதியில் வெள்ளம் வந்துவிடும் என்றும் சொன்னார்கள். எனவே எப்பொழுதும் சூட்கேசில் இருக்கும் சர்ட்டிபிகேட்டுகளை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு முன்னே செல்லுமாறு சொன்னேன்.  அப்பா, அம்மா, தங்கை மூவரும் பாதுகாப்பான இடம் தேடி சென்றார்கள். நாங்கள் இருந்தது ஒரு ஓட்டு வீடு. நான் வீட்டை பூட்டிவிட்டு வருவதற்குள் தண்ணீர் வந்துவிட்டது. மெயின்ரோடு வருவதற்குள் இடுப்பளவு தண்ணீர் வேகமாக வந்தது. மேலும் மேலும் வெள்ளம் உயர்ந்து கொண்டே வந்தது. அருகில் இருந்த லாட்ஜ் கட்டிடத்தில் இருந்து “ மேலே வாருங்கள் மேலே வாருங்கள் “ என்று என்னைப் பார்த்து கத்தினார்கள். நான் தட்டு தடுமாறி அந்த கட்டிடத்தின் மாடிப்படிகளில் ஏறி சென்றேன். கண் எதிரேயே வலுவிழந்த பல வீடுகள் இடிந்து விழுந்தன. என்னுடைய அப்பா, அம்மா, தங்கை என்ன ஆனார்கள் என்றே தெரியவில்லை. விடிய விடிய அந்த கட்டிடத்திலேயே இருந்தேன். அடுத்தநாள் காலை கீழே இறங்கி வந்தேன். தண்ணீர் வடியவே இல்லை. தெரிந்தவர்களை விசாரித்த போது என்னுடைய பெற்றோர் தங்கை மூவரும் தெரிந்த செட்டியார் வீட்டு மாடியில் ஏறி தப்பித்து இருப்பதாகச் சொன்னார்கள்.திருச்சி சிந்தாமணி அண்ணா சிலைக்கும் ஆண்டார் தெரு பகுதிக்கும் படகுகள் விட்டு வயதானவர்களையும் பெண்களையும் மீட்டுச் சென்றார்கள்.

ஆசிரியர் கிருஷ்ணமூர்த்தி செய்த உதவி:

 

வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்ட பெரும்பாலோனோர் திருச்சி தெப்பக்குளம் பிஷப் ஹீபர் பள்ளிக்கு சென்று கொண்டு இருந்தார்கள். நாங்கள் எங்கள் அப்பாவின் நண்பர் ஆசிரியர் கிருஷ்ணமூர்த்தி வீட்டிற்கு செல்வது என்று முடிவெடுத்து அங்கே சென்றோம். கூடவே அப்போது ஊரிலிருந்து வந்து சித்தப்பாவின் வீட்டில் இருந்த வயதான அப்பாயியையும் ( அப்பாவின் அம்மா ) அழைத்துக் கொண்டோம். ஆசிரியரைப் பற்றி சில வரிகள். பிராமண சமூகத்தைச் சேர்ந்த அவர் ஆர் சி உயர்நிலைப் பள்ளியில், உதவித் தலைமை ஆசிரியராக இருந்தவர். இந்து மதத்தில் மட்டுமன்றி , கிறிஸ்தவ மதத்திலும் ஈடுபாடு கொண்டவர். கிறிஸ்தவ கீதங்கள் நன்றாக பாடுவார். அடித்தட்டு மக்களுக்கு இலவச கோச்சிங் மற்றும் சமூக சேவைகள் பல செய்தவர்..அவரது வீடு வடக்கு ஆண்டார் தெருவில் இருந்தது. அவர் வீட்டில் நாங்கள் ஒருவாரம் தங்கி இருந்தோம். ஆசிரியர் குடும்பத்தார் எல்லோருமே எங்களை அவர்கள் வீட்டு விருந்தாளியாகவே வைத்துக் கொண்டனர் 

எங்கள் பகுதியில் வெள்ளம் வடிந்தவுடன் எங்கள் வீட்டிற்குச் சென்று பார்த்தேன். வீட்டில் இருந்த எல்லா பொருட்களும் வெள்ளத்தால் முற்றிலும் நாசமாகி இருந்தன. நாங்கள் வைத்து இருந்த புத்தகங்கள் யாவும் சேற்றால் உருக்குலைந்து போய் கிடந்தன. தெருவெங்கும்  வெள்ளக் குப்பைகளோடு நாற்றம். வீட்டை சுத்தம் செய்யவே ஒரு வாரம் தேவைப்படும். எனவே ஆசிரியர் கிருஷ்ணமூர்த்தி அவர்களிடம் நன்றி சொல்லி விட்டு, வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் அதிகம் பேர் தங்கியிருந்த திருச்சி தெப்பக்குளம் பிஷப் ஹீபர் பள்ளியில் தங்கினோம். அங்கு தங்க இடமும் உணவும் கொடுத்தார்கள். 

 மேட்டூர் அணை உடைந்த கதை:
 

       (  1977 வெள்ளத்தில் S R  கல்லூரி .படங்க்ள் உதவி: S R College , Trichy)

வெள்ளத்தால் சாலைகள் துண்டிக்கப்பட்டதால் மணப்பாறை மற்றும் பல இடங்களுக்கு பஸ் வசதி இல்லை. எனவே வேலைக்கும் செல்ல இயலவில்லை. எனவே வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்ட திருச்சி நகரப் பகுதிகளை பார்த்து வர நடந்து சென்றேன். செயிண்ட் ஜோசப் கல்லூரி, இ ஆர் உயர்நிலைப் பள்ளி , சாவித்திரி வித்தியா சாலை, எஸ் ஆர் கல்லூரி மற்றும் தில்லைநகர் , உறையூர் , புத்தூர் என்று எல்லாமே வெள்ளம் பாதிக்கப்பட்ட பகுதிகள். (இன்றும் வெள்ளம் வந்ததின் நினைவாக செயிண்ட் ஜோசப் கல்லூரி கட்டிடங்களில்  H.F.L - NOVEMBER, 13, 1977 ( H.F.L என்றால் HIGH FLOOD LEVEL ) என்று எழுதப் பட்டு இருப்பதைக் காணலாம்.மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக தங்க இடம் கிடைத்த பகுதிகளில் தங்கி இருந்தனர். தென்னூர் சாலையில் சென்று கொண்டிருந்தபோது திடீரென்று எல்லோரும் வேகமாக ஓட ஆரம்பித்தனர். பஸ், கார் என்று  அனைத்து வாகனங்களும் சாலையில் வேகமாகச் சென்றன. ஓடிக் கொண்டிருந்த ஒருவரிடம்  என்ன விஷயம் என்று கேட்டேன். “மேட்டூர் அணை உடைந்து விட்டது. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் நம்ம மலைக்கோட்டை மூழ்கி விடும் “ என்று சொல்லிக் கொண்டே ஓடினார். நானும் எனது பங்கிற்கு இருப்பிடம் நோக்கி ஓடத் தொடங்கினேன். அப்போது போலீஸ் ஜீப்பில் மைக்கில் “ மேட்டூர் அணை உடையவில்லை. வதந்தியை யாரும் நம்பாதீர்கள் “ என்று சொல்லிக் கொண்டு வந்தார்கள். அதன் பிறகுதான் வீதியில் அமைதி திரும்பியது.

அப்புறம் ஒரு வாரம் சென்று எல்லோரும் பழையபடி வீட்டிற்கு திரும்பினோம். சுத்தம் செய்தாலும் ஒரு மாதத்திற்கும் மேல் வெள்ளத்தின் வாடை போகவில்லை.

  

செய்திச் சுருக்கம்:

அப்போது வந்த புயல் வெள்ளம் பற்றிய  செய்திச் சுருக்கம் இதுதான்:

நாகப்பட்டினத்துக்கு கிழக்கே வங்க கடலில் உருவான புயல் நவம்பர் 12-ந்தேதி தமிழ்நாட்டுக்குள் புகுந்து மணிக்கு 65 மைல் வேகத்தில் வீசியது. இதில் திருச்சி, தஞ்சை, புதுக்கோட்டை மாவட்டங்கள் பாதிக்கப்பட்டன. நாகப்பட்டினம் வெளி உலகில் இருந்து 5 நாட்கள் துண்டிக்கப்பட்டு கிடந்தது.

திருச்சி அருகேயுள்ள கோரை ஆறு உடைப்பு எடுத்துக் கொண்டதால் திருச்சி கிராபட்டி, புத்தூர், கருமண்டலம், மிளகுபாறை, ராமலிங்கநகர் முதலிய பகுதிகளில் வெள்ளம் புகுந்தது. ஊருக்குள் 5 அடி உயரத்துக்கு தண்ணீர் ஓடியது. பிஷப் ஹீபர் கல்லூரி, தேசிய கல்லூரி ஆகியவற்றில் வெள்ளம் புகுந்தது.

வெள்ளத்தில் சிக்கியவர்களை மீட்க ராணுவம் வரவழைக்கப்பட்டது. படகுகளிலும் ஹெலிகாப்டர்களிலும் சென்று ராணுவத்தினர் மீட்பு பணியில் ஈடுபட்டார்கள். பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு விமானத்தில் இருந்து உணவு பொட்டலங்கள் போடப்பட்டன. புயல்-வெள்ள சேதப்பகுதிகளை முதல்-அமைச்சர் எம்.ஜி.ஆர். விமானத்தில் பறந்தபடி பார்வையிட்டார்.

பின்னர் நிருபர்களிடம் அவர் கூறுகையில், "நாங்கள் விமானத்தில் சென்று பார்த்தபோது எங்கும் தண்ணீரைத்தான் பார்த்தோம். எத்தனை நதிகள் புதிதாக உருவாகி இருக்கிறதோ என்று எண்ணத்தக்க அளவில் தண்ணீர் இருக்கிறது. கோடிக்கணக்கான ரூபாய் மதிப்புள்ள சொத்துக்கள் சேதம் அடைந்துள்ளன.

ஆனால் உயிர் சேதம் பற்றி சரியாக மதிப்பிட முடியவில்லை" என்று கூறினார். தண்ணீர் வற்றிய பிறகு சேறும் சகதியுமாக உள்ள இடங்களில் பிணங்கள் உருக்குலைந்து கிடந்தன. சில பகுதிகளில் ஒரே இடத்தில் குவியல் குவியலாக பிணங்கள் கிடந்தன.

திண்டுக்கல் அருகே வேடசந்தூர் பக்கம் இருந்த குடவனாறு அணை வெள்ளத்தின் வேகம் தாங்காமல் உடைந்தது. இந்த அணை நீர் அருகில் இருந்த 3 கிராமங்களை அடியோடு அழித்து விட்டது. வெள்ளம் வரும் என்று பயந்து ஏராளமானபேர் ஊரை காலி செய்து ஓடியதால் உயிர் தப்பிவிட்டார்கள்.  

பிறகும் அடுத்தடுத்து புயல் உருவானது. இதனால் மழை நீடித்து மீட்பு பணி பாதிக்கப்பட்டது. தமிழ்நாட்டில் புயல்-மழைக்கு பலியானார்கள். எண்ணிக்கை 504 ஆக உயர்ந்தது. அதிகப்படியாக தஞ்சை பகுதியில் 189 பேரும், மதுரை பகுதியில் 136 பேரும் பலியாகி இருந்தனர். இறந்துபோன கால்நடைகள் 20 ஆயிரத்துக்கும் மேல் இருக்கும் என கணக்கிடப்பட்டது.

நன்றி! : -  மாலைமலர் (காலச் சுவடுகள் )