பாலகுமாரன் எழுதிய வாழ்க்கை வரலாறுகள்

புராணக் கதைகளை அப்படியே மூலத்தோடு படிப்பது  அல்லது அவைகளின் தமிழாக்கத்தை படிப்பது என்று நாம் படிக்கலாம். அந்த காலத்து வாய்மொழியாகக் கேட்ட கண்ணகியின் கதையை  “சிலப்பதிகாரம்” என்ற பெயரில் பாட்டுடைச் செய்யுளாக தந்தார் இளங்கோ அடிகள். ராம அவதாரத்தை காப்பியமாகத் தந்தான் கவிச் சக்கரவர்த்தி கம்பன். ”வெண்பாவிற்கு புகழேந்தி” என்று புகழப்பட்டவர் ”நள வெண்பா” இயற்றினார். அந்த காலத்து மக்களுக்கு அவர்கள் காலத்திய பாடல்கள் வடிவிலேயே தந்தனர்.

சினிமாவின் ஆதிக்கம் வந்தபோது புராணக் கதைகளை ரசிகர்களுக்குத் தகுந்தாற் போல திரைக் கதை – வசனம் என்று அமைத்தார்கள்.  இதில் ஏ.பி. நாகராஜன் தந்த திரைக் காவியங்களான திருவிளையாடல், திருவருட் செல்வர், திருமால் பெருமை, சரஸ்வதி சபதம் ,ராஜராஜ சோழன் போன்றவற்றை உதாரணமாகச்  சொல்லலாம்.

எழுத்துச் சித்தர் எனப்படும் பாலகுமாரன் அவர்கள் சிலருடைய வாழ்க்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டு நாவல்கள் படைத்துள்ளார். அவ்வையார், பட்டினத்தார், மாணிக்கவாசகர் போன்றவர்களது வாழ்க்கை வரலாற்றினை நாவலாக வடித்துள்ளார். அந்தக் கதைகள் அனைத்திலும் வரும் காட்சிகளைச் சொல்லும் விதம், உரையாடல்கள், தத்துவங்கள் நம்மை அந்த காலத்திற்கே அழைத்துச் சென்றுவிடுகின்றன.

முதிர் கன்னி:

இந்த நூலில் அவ்வையார், விதுரர் பற்றிய கதைகள் நாவல் வடிவில் சொல்லப்பட்டுள்ளன.

முதல்கதை “முதிர்கன்னி”. இது முழுக்க முழுக்க அவ்வையார் பற்றியது. அவ்வையார் ஒருவரா அல்லது அந்த பெயரில் பலரா என்பது ஆராய்ச்சிக்குரியது. எழுத்தாளர் பாலகுமாரன் அவ்வையார் பற்றிய கதைகளை ஒருங்கிணைத்து ஒருவராகவே வரலாறு படைத்துள்ளார். சின்ன வயதில் நாம் கேட்ட அவ்வையார் கதைகளை இங்கு காணலாம். இளமையான அவ்வை விநாயகரின் அருளால் எவ்வாறு முதுமையான அவ்வையாராக மாறினார் என்று ஒரு கதை.

படிக்காத முட்டாளை காதலித்த பெண் வேறு ஒருவனின் வஞ்சகத்தால் காதலனை இழந்து வாழ்க்கையில் விரக்தியுற்று தூக்கிட்டுச் சாகிறாள். பின் பேயாய் உருவெடுத்து அவ்வூர் மக்களுக்கு தொல்லை தருகிறாள். அவ்வை அந்த பேய்க்கு அறிவுரை தந்து அப்புறப்படுத்துகிறார்.

           வெண்பா விருகாலிற் கல்லானை வெள்ளோலை

           கண்பார்க்கக் கையால் எழுதானைப் – பெண்பாவி

           பெற்றாளே பெற்றாள் பிறர்நகைக்கப் பெற்றாளே

           எற்றோமற் றெற்றோமற் றெற்று.

இந்த கதையை தனது எளியநடையில் ஒரு சம்பவமாகச் சொல்லுகிறார் எழுத்தாளர் பாலகுமாரன்.

பாரியின் மகள்களான அங்கவை, சங்கவை இருவருக்கும் அவ்வையார் மணமுடித்து வைக்கிறார். இதனையும் சுவையாச் சொல்லுகிறார்.

           பாலும் தெளிதேனும் பாகும் பருப்பும் இவை
           நாலும் கலந்துனக்கு நான் தருவேன் கோலம் செய்
           துங்கக்கரி முகத்து தூமணியே நீ எனக்கு
           சங்கத் தமிழ் மூன்றும் தா 

என்பது அவ்வையார் பாடல். இது போன்ற எளிமையான பாடல்களை கதை முழுக்க காணலாம்.

இரண்டாவது கதை “கடவுள் வீடு”. இங்கு மகாபாரதத்தில் வரும் விதுரரின் கதை. “ எமனின் இருவேறு சக்திகள் விதுரராகவும், தர்ம புத்திரராகவும் பூமிக்கு வந்தன ” என்று கதையை சொல்லுகிறார் பாலகுமாரன். வியாசரின் அருளால் தாதிப் பெண் ஒருத்திக்கு மகனாகப் பிறந்தவர் விதுரர். கதையின் இடையே நீதிகள் சுவையாகச் சொல்லப் படுகின்றன.

“இறப்பு என்று ஒரு விஷயம் தெள்ளத் தெளிவாக இருக்கிறபோது இங்கார் பெருமை கொள்வதற்கு எதுவும் இல்லை” (பக்கம் – 197)

“என் வேலை நீதி சொல்வது. எந்த தவறு நடந்தாலும் வாய் திறந்து கண்டிப்பது. ஒழுக்கம் எது என்பதை திரும்ப மனிதனுக்கு சொல்லிக் கொண்டுதான் இருக்க வேண்டும். (பக்கம் – 202)

கடவுள் தோன்றி விட்டார் என்பதன் அறிகுறி என்ன என்பதனை ஓரிடத்தில் சொல்லுகிறார். (பக்கம் – 205)

கடவுள் ஏன் கடவுளாக வராது மனிதனாக வருகிறார்? என்பதற்கு விடை தருகிறார் (பக்கம் – 210)

பேய்க் கரும்பு:

இந்த நூலிலும் இரண்டு கதைகள் பேசப்படுகின்றன. ”பேய்க் கரும்பு” என்ற தலைப்பில் பட்டினத்தார் மற்றும் விப்பரநாராயணர் ஆகியோரது வாழ்க்கை வரலாறுகள் சொல்லப் படுகின்றன.

பூம்புகாரில் நடைபெற்ற வணிகத்தைப் பற்றி பட்டினப்பாலை. சிலப்பதிகாரம், மற்றும் மணிமேகலை போன்ற இலக்கியங்கள் சொல்லுகின்றன. எழுத்தாளர் பாலகுமாரன் தனது நடையில் திருவெண்காடர் செய்த வியாபாரத்தைச் சொல்லுகிறார். அவருக்கு இறைவன் தந்த மகனாக வந்த மருதவாணன் “ காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே”  என்று அறிவுறுத்தி மறைய ” பட்டினத்தார் என்ற துறவியாக மாறுகிறார். எழுத்தாளர் பாலகுமாரன் இந்த வரலாற்றினை அப்படியே ஒரு கதையாகச் சொல்லுகிறார்..

இடையிடையே பட்டினத்தார் பாடல்களை வைத்து தான் உணர்ந்த மெய்ஞானம் பற்றி சொல்லுகிறார். இவற்றை எழுத்துச் சித்தர் பாலகுமாரனின் தத்துவங்களாகவே கொள்ளலாம்.

பட்டினத்தார் வாழ்க்கையில் "காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே" என்ற வாக்கியம்தான் அவரைத் துறவியாக்கியது. அந்த வாக்கியத்திற்கு விளக்கம் தருகிறார். (பக்கங்கள் 118 – 121)

“ நாம் உயிரோடு இருப்போம் என்கிற போதுதான் கோபமும் ஆத்திரமும் போட்டியும் பொறாமையும். செத்துப் போய் விடுவோம் என்கிறபோது , உள்ளுக்குள் சட்டென்று ஒரு அமைதி வந்து விடுகிறது.” (பக்கம் – 120)

பட்டினத்தாரைப் பற்றி சொல்லும்போது  “ கோயில் கோயிலாக சுற்றினாலும் கோயிலுக்குள் உள்ள ஈசனை நோக்கிப் பாடினாலும், பட்டினத்தாரின் கடவுள் கொள்கை வேறுவிதமாக இருந்தது. ஆகம விதிகளும், சாஸ்திர சம்பிரதாயங்களும் வெறும் சடங்குகளும் இறைவனைக் காட்டாது என்பதை அவர் மக்களுக்குத் தெளிவாக எடுத்துச் சொன்னார்”  என்று கூறுகிறார் எழுத்தாளர் பாலகுமாரன் (பக்கம் – 137)

மற்றொன்று ”பொன்வட்டில்” என்ற கதை. பெண்ணின் முகத்தை ஏறெடுத்தும் பார்க்காதவர் விப்பரநாராயணர் அந்த பிரம்மச்சாரி ஒரு பெண்ணுக்கு அடிமையாகி அரங்கனை மறந்த  கதையை ஒரு குறுங் கதையாகச் சொல்லி இருக்கிறார். பிரம்மச்சரியம் என்றால் என்ன? காமம் என்றால் என்ன? அது எப்படி மனிதனை அலை கழிக்கிறது என்பதையும் (பக்கம் 243 – 244) பாலகுமாரன் விளக்குகிறார்.

இந்த கதையின் இடையே கமலக் கண்ணன் – பூங்குழலி என்ற ஜோடியின் கதையையும் சுவையாகக் கொண்டு செல்கிறார்.

இந்த விப்பர நாராயணர்தான் தொண்டர்களுடைய அடிப்பொடியை  நெற்றியில் வைத்து தொண்டரடிப் பொடியாழ்வார் எனப் பெயர் பெற்றவர்.

குடதிசை முடியை வைத்து, குணதிசை பாதம் நீட்டி,

வடதிசை பின்பு காட்டி, தென்திசை இலங்கை நோக்கிக்

கடல்நிறக்கடவுள் எந்தை அரவணை துயிலுமா கண்டு

உடல் எனக்கு உருகுமாலோ!  என் செய்கேன் உலகத்தீரே!

( இது போன்று இன்னும் பல நாவல்களை படைத்துள்ளார் எழுத்துச் சித்தர் எனப்படும் பாலகுமாரன் அவர்கள் )

(PICTURES THANKS TO “GOOGLE”)