தெரு நாய்களும் நானும்

சின்ன வயதில் நாய்கள் என்றால் எனக்கு ஒரே பயம். அப்புறம் பெரியவன் ஆனதும்தான் பயம் தெளிந்தது. எனது அம்மாச்சியின் (அம்மாவின் அம்மா) வீட்டில் ஒரு நாட்டு நாய் இருந்தது. பெயர் மணி. அதோடு பழகிய பின்னர் நாய்கள் மீது எனக்கு அன்பும் மரியாதையும் (உண்டு. இருந்தாலும் நாய் என்றால் கொஞ்சம் தள்ளியே இருப்பது வழக்கம். இந்த நிலையில் ஒரு அழகான நாட்டு நாய் ஒன்றை   எனது மகன் (பள்ளி  மாணவனாக இருந்தபோது, (இன்றைக்கு 12 வருடங்களுக்கு முன் ) தூக்கி வந்தான். ’ஜாக்கி’ என்று பெயரிட்டு வளர்த்தோம்.

(படம் – மேலே) இறந்து போன எங்கள் வீட்டு ஜாக்கி

ஜாக்கியோடு:

சொந்த வீட்டில் உள்ளவர்கள் எல்லாம் இந்த வீடு, வாசல் எல்லாம் நம்முடையது என்று நினைத்துக் கொண்டு இருப்போம். ஆனால் நாம் வளர்க்கும்  செல்ல நாயானது ”இந்த வீடு, வாசல் எல்லாம் நம்முடையது” என்று நினைப்பில், ஒரு குருவி, காக்கையைக் கூட உள்ளே விடாது அவ்வளவு கண்டிப்பு.

ஜாக்கி சிறு வயது குட்டியாக இருக்கையில், காம்பவுண்டிற்குள் சுற்றி சுற்றி விளையாடும். அப்போது எங்கள் தெருவுக்கு பக்கத்தில் இருக்கும் ஒரு மைதானத்தில் இருந்து இரண்டு குட்டி நாய்கள் எங்கள் வீட்டு வாசலில் வந்து ஏதாவது கிடைக்காதா என்று நிற்க ஆரம்பித்தன.  ஜாக்கிக்கு உணவு கொடுக்கும் போது இவைகளுக்கும் கொடுத்தோம். அன்றிலிருந்து இந்த இரண்டு நாய்களும் எதிரில் உள்ள இரண்டு காலிமனைகளில் வாசம். அவற்றில் ஒன்று குட்டையாக இருந்ததால் குட்டையர் என்றும், இன்னொன்றிற்கு நெற்றியில் கோடு இருந்த படியினால் நாமம் என்றும் சொல்லிக் கொண்டோம். நான் எங்கள் ஜாக்கியை ’வாக்கிங்’ இற்காக வெளியே அழைத்துச் செல்லும் போதெல்லாம் இவை இரண்டும் கூடவே வருவார்கள். இதில் நாமம், அடுத்த ஏரியாவில் இருந்த என் அம்மாவின் வீட்டிற்கு சென்றபோது, என் கூடவே வந்து அங்கேயே தங்கி விட்டது. 

                                            (படம் – மேலே): குட்டையர், நாமம் என்ற இரண்டு நாய்கள்

INTERNATIONAL ANIMAL RESCUE

  

திருச்சியில் எங்கள் ஏரியாவிற்கு அருகில் ஓலையூர் என்ற கிராமத்திற்கு அருகில் INTERNATIONAL ANIMAL RESCUE  என்ற உலகளாவிய அமைப்பின் சார்பாக  வளர்ப்பு பிராணிகளுக்கான பெட் கிளினிக் ( PET CLINIC  ) ஒன்று இருந்தது. இந்த மருத்துவ மனையில் ஜெர்மனியிலிருந்து வந்த, இளம் பெண் டாக்டர் ஒருவர் சேவை மனப்பான்மையோடு பணிபுரிந்து வந்தார். அரசு அனுமதியோடு இந்த பகுதியில் உள்ள தெரு நாய்களைப் பிடித்துக் கொண்டு போவார்கள்; அந்த நாய்களுக்கு உடம்புக்கு ஏதேனும் இருந்தால் சிகிச்சை அளிப்பதோடு குடும்பக் கட்டுப்பாடு அறுவை சிகிச்சையும் செய்து விட்டு மீண்டும் கொண்டு போய் ஏதேனும் ஒரு மைதானத்தில் விட்டு விடுவார்கள்.  நாய்களைக் கொல்ல மாட்டார்கள். அப்படி வந்தவைதாம் மேலே சொன்ன குட்டி நாய்கள். இந்த மருத்துவ மனையில் எங்கள் ஜாக்கியையும் காண்பித்து இருக்கிறோம். அந்த ஜெர்மன் டாக்டர் இருந்தவரை இந்த மருத்துவமனை நன்றாக நடந்தது. அவர் மீண்டும் ஜெர்மனிக்கு திரும்பியவுடன் இங்குள்ளவர்களால் சரிவர நடத்த முடியவில்லை; மூடி விட்டார்கள்.

ஜாக்கிக்குப் பிறகு:

இவை வந்த பிறகு காலிமனைகளில் இருந்த பாம்புகள் இந்த பக்கம் வரமுடியாது. இரண்டும் சேர்ந்து விரட்டி விடும். இப்படியாக வாழ்க்கை ஓடிக் கொண்டு இருக்க, எங்கள் ஜாக்கி நோய்வாய்ப்பட்டு இறந்து போனது. எங்கள் வீட்டில் சோகம் என்றால் சோகம். அவ்வளவு சோகம் இது பற்றியும் ஒரு பதிவு எழுதி இருக்கிறேன். (“ஜென்மம் நிறைந்தது - சென்றது “ஜாக்கி”  - http://tthamizhelango.blogspot.com/2013/09/blog-post_30.html ) 

எங்கள் ஜாக்கி இறந்த பிறகு, அதன் நினைவாக தினமும் வாசலில், இந்த நாய்களுக்கு தீனி வைத்தோம். இதனைப் பார்த்த அடுத்ததெரு நாய்களும் சிலருடைய வளர்ப்பு நாய்களும் தினமும் காலையிலும் மாலையிலும் வந்து நிற்க ஆரம்பித்து விட்டன. இதனால் தெருவாசிகளிடமிருந்து கண்டனக் குரல்; சிலர் முனிசிபல் கார்ப்பரேசனில் புகார் தரப் போவதாகவும் சொல்லி விட்டார்கள். என்னவோ செய்து கொள்ளுங்கள் என்று சொல்லி விட்டேன்.

(படம் மேலே) கட்டையாக இருப்பதால் கட்டையர் என்று பெயர். எங்கள் வீட்டிற்கு அடுத்து இருக்கும் ஆங்கிலோ – இந்தியன் வீட்டிற்கு அடைக்கலமாக வந்தது. இப்போது எங்களோடும் பழக்கம்.

(படம் மேலே) வெள்ளை சடைநாய்: அடுத்த ஏரியாவிலிருந்து வழிதவறி  வந்து பழக்கமான ஒற்றைக்கண் நாய். அடிக்கடி வரும். அப்புறம் வரவே இல்லை. என்னவென்று விசாரித்ததில் ஒரு கண்ணில் ஏற்பட்ட உட்காயம் புரையோடி இறந்து விட்டதாகச் சொன்னார்கள்.   

(படம் மேலே) ரோஜர்: இது நாங்கள் இருக்கும் வீதிக்கு அடுத்த வீதியில் இருந்த எங்கள் ஏரியாக்காரர் வளர்த்த நாய். வாலில் ஏதோ தொற்று நோய் பிரச்சினை. அதனால் மருத்துவமனையில் ஆபரேஷன் செய்து வாலை எடுத்து விட்டார்கள். எங்கள் வீட்டுப் பக்கம் வராமல் இருக்காது. சில மாதங்களுக்கு  முன்னர் இறந்து போனது. இறக்கும் போது எங்கள் வீட்டு சுற்று சுவர் அருகே வந்து கிடந்தது.

(படம் மேலே) ரோசி: இதுவும் நாங்கள் இருக்கும் ஏரியாவில், அடுத்த தெருக்காரர் வளர்க்கும் நாய். நல்ல உயரம்; நீளமானதும் கூட. சின்ன குட்டியாக இருக்கும்போது ஆசையாக கொஞ்சி வளர்த்தவர்கள், பெரிய நாயாக வளர்ந்தவுடன் தெருவுக்கு விரட்டி விட்டார்கள். தெரு நாயாகிப் போன அது பசிக்கும் போதெல்லாம் எங்கள் வீட்டுப் பக்கம் வந்து போகும். 

(படம் மேலே) மெர்சி: சென்ற ஆண்டு மழைக்காலம். சின்ன குட்டியாக  அருகிலிருந்த மைதானத்திலிருந்து அடைக்கலம் தேடி வந்து எங்கள் வீட்டு காம்பவுண்டுக்குள்ளேயே வளர்த்து பெரியதானவுடன் வெளியில் விட்டுவிட்டோம். பூனைகளிடம் நட்புடன் வளர்ந்த நாய் இது. இப்போது எங்கள் வீட்டு எதிரில் உள்ள காலி மனையில் இருக்கிறது. இந்த மெர்சியைப் பற்றி தனியே ஒரு பதிவு கூட எழுதி இருக்கிறேன். (மியாவ் மியாவும் நாய்க் குட்டியும்  http://tthamizhelango.blogspot.com/2014/12/blog-post_17.html )

(படம் மேலே) கிரேஸி: இது மேலே சொன்ன மெர்சிக்கு தங்கை. தனது தாயுடன் தனது அக்கா மெர்சியைத் தேடி வந்தது. எதிரே காலி மனையில் தனது அக்காவைக் கண்டவுடன் இங்கேயே அம்மாவுடன் தங்கி விட்டது. இது நோஞ்சானாக இருந்த படியினால் எங்கள் வீட்டு காம்பவுண்டுக்குள்ளேயே இரண்டுமாதம் வளர்த்து வெளியே விட்டோம். எதிர்பாராத விதமாக இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்னர், எங்கள் வீதிப்பக்கம் வந்த ஒரு காரில் அடிபட்டு இறந்து போய்விட்டது. இது சோகமான விஷயம்தான்

(படம் மேலே) முன்பு குறிப்பிட்ட மெர்சி, கிரேஸி இரண்டு நாய்களின் தாய் இது. இப்போது மறுபடியும் புதிதாய் இரண்டு குட்டிகளுடன். (ஆறு குட்டிகள் போட்டதில் இப்போது எஞ்சி இருப்பவை இவை)

 

(படம் மேலே) அருகிலுள்ள ஒரு தோட்டத்திலிருந்து வந்த நாய்.  அதுவும் அதன் குட்டியும் அங்கிருந்து இங்கே வந்து சாப்பிட்டு விட்டு மீண்டும் சென்று விடுவார்கள். எதிர்பாராத விதமாக இந்த குட்டி, மைதானத்தில் இருந்த ஒரு குப்பைத் தொட்டியில் கிடந்த காலவாதியான மருந்து பாட்டிலில் இருந்ததை தின்று தோட்டத்திலேயே இறந்துவிட்டதாக சொன்னார்கள்.

(படம் மேலே) இறந்து போன தோட்டத்து குட்டிநாய்  

தினமும் இந்த நாய்களுக்காகவும் மற்றும் பூனைகளுக்காகவும் நூறு ரூபாய்க்கு குறையாமல் செலவாகிறது. இவைகளுக்கு செய்யும் செலவைப் பற்றி நான் கணக்கு பார்ப்பது கிடையாது. இவைகள் எவற்றையும் நான் தொடுவது கிடையாது. ஆனாலும் அடிக்கடி கையில் திரவ சோப்பை (Liquid Soap ) போட்டு கழுவிக் கொள்ள வேண்டி உள்ளது. மனிதனை விட பாசமானவை இந்த நாய்கள். சிலசமயம் எனது வண்டியின் பின்னாலேயே எங்கள் ஏரியா பஸ் ஸ்டாண்டு வரை தொடர்ந்து வருபவைகளும் உண்டு. இறந்து போன எங்கள் ஜாக்கியின் நினைவாக, இந்த நாய்களுக்கு சாதம், பிஸ்கெட், ரொட்டி கொடுப்பதில் எனக்கு ஒரு ஆத்ம திருப்தி. மற்றபடி வேறு ஏதும் (மூட நம்பிக்கை) ஒன்றும் இல்லை.

                 வாலைக் குழைத்து வரும் நாய்தான் - அது
                                       மனிதர்க்குத் தோழனடி பாப்பா 

                                                                     - (மகாகவி சுப்ரமண்ய பாரதியார்)

              

 

மியாவ் மியாவும் நாய்க் குட்டியும்

எங்கள் பக்கத்து வீட்டுக்காரர் வீட்டில் அவரும், அவரது மனைவியும்தான் இருக்கிறார்கள். பிள்ளைகள் சென்னை மற்றும் பெங்களூரில். அதனால் அடிக்கடி பிள்ளைகள் இருக்கும் இடத்திற்கு சென்று விடுவார்கள். அவர் தனது வீட்டு மாடியில் கீற்றுக் கொட்டகை ஒன்றை போட்டு , ஒரு அறையைப் போல் தடுத்து, பழைய சாமான்கள் போட்டு வைக்கும் ”ஸ்டோர் ரூமாக” வைத்து இருந்தார். அவர் ஒரு தடவை ( கடந்த ஏப்ரல் – மே ) வெளியூர் போன சமயம், அந்த அறையில் ஒரு பெண்பூனை குடித்தனம் நடத்தி குட்டிகள் போட்டு குடும்பம் நடத்தியது. அவர் ஊரிலிருந்து வந்ததும் முதல் வேலையாக அவைகளை பயமுறுத்தி வெளியே அனுப்பினார். மேலேயிருந்த அவை கீழே வந்தன. கீழேயும் அவர் பயமுறுத்த எங்கள் வீட்டு மாடிப்படிகள் வழியே மேலே இருந்த கெஸ்ட் ஹவுஸுக்கு வெளியே இருந்த ஷெட்டில் அடைக்கலம் ஆகி விட்டன. தாய், குட்டிகள் எல்லாமே வெள்ளை.

( படம் – மேலே) பூனைகள் வந்த புதிதில்

எங்கள் வீட்டில் இருந்த ”ஜாக்கி” என்ற செல்லநாய் இருந்தவரை எதுவும் உள்ளே வராது. அது இறந்து விட்ட படியினால், இப்போது தடுக்க யாரும் இல்லை. எங்கள் ஜாக்கிக்குப் பிறகு நாங்களும் எந்த செல்லப் பிராணியும் வளர்க்க விரும்பவில்லை. எனவே மேலே இருந்த பூனைகளை விரட்டி விட்டேன். அவைகளோ வீட்டை ஒட்டி இருந்த போர் தண்ணீர் இறைக்கும் மோட்டார் அறைக்குள் சென்று விட்டன. ஒரு கட்டத்தில் என்னைக் கண்டாலே தாய்ப்பூனை, ஓடிவிடும். அந்த குட்டிப் பூனைகள் மிரள ஆரம்பித்து கத்த ஆரம்பித்தன. இரக்கப்பட்டு, சரி இருந்து போகட்டும் என்று விட்டு விட்டேன். அப்புறம் எங்கள் வீட்டில் நான், எனது மனைவி, மகன் மூவரும் அவற்றின் மீது பரிதாப்பட்டு பால், உணவு வைக்க அவைகள் இப்போது தங்கள் அன்பினால் எங்களை நண்பர்களாக மாற்றி விட்டன.

கடந்த ஆறு மாதத்தில் நன்கு வளர்ந்து விட்டன. அந்த பூனைகள் வீட்டு வராண்டாவோடு சரி. அப்புறம் வீட்டின் கொல்லைப்புறம், செடிகள் உள்ள தோட்டம் காலியிடத்தோடு வேறு எங்கும் தொந்தரவு செய்வதில்லை. இவைகளுக்கு உணவு வைக்கும்போது எங்கிருந்தோ அக்கம் பக்கம் இருக்கும் இவைகளின்  சொந்தக்கார பூனைகளும் வந்து விடும். அவைகளும் இப்போது நண்பர்களே.

(படம் – மேலே)வந்த பூனைகளின் சொந்தங்கள்

(படம் – மேலே) கடந்த எனது பதிவொன்றில் வந்த படம்

சென்ற மாதம் சில நாட்களாக எங்கள் பகுதியில் நல்ல மழை. மேலும் ஒரே குளிர். அருகில் உள்ள மைதானத்தில் இருந்து, தாயைப் பிரிந்த  குட்டிநாய் ஒன்று, எங்கள் வீட்டு இரும்பு கேட் இடைவெளி வழியாக உள்ளே வந்து விட்டது.. பார்க்க பாவமாக இருந்தது. விரட்ட மனம் இல்லை. மழை முடியும் மட்டும் இருக்கட்டும் என்று, அதற்கு சாப்பிட பால் கொடுத்தோம்.

மழை விட்டும் அது போக வில்லை. இங்கேயே தங்கி விட்டது. நாங்களும் அதனைக் கட்டி போடவில்லை. அதனால் வீட்டுக்கு வெளியே போய் விட்டு, மீண்டும் உள்ளே வந்து விடும். ஆரம்பத்தில் இங்கே இருந்த பூனைகள் குட்டி நாயைக் கண்டதும் அஞ்சி ஓடின. இப்போது குட்டி நாய், பூனைகள் எல்லோரும் நண்பர்கள். அருகருகே ஒன்றாய் இருந்து சாப்பிடுகின்றன; விளையாடுகின்றன; ஒன்றையொன்று கட்டி பிடித்தபடி தூங்குகின்றன.

குட்டி நாய் கொஞ்சம் பெரியதானதும், எங்கள் வீட்டு கிரில் கேட் இடைவெளி வழியாக உள்ளே வரமுடியாது போய்விடும். அப்போது அப்படியே வெளியில் (எங்கள் கிராமத்து நாய்களைப் போன்று) விட்டு விடலாம் என்று இருக்கிறோம்

பழகும் விதத்தில் பழகிப்பார்த்தால்
பகைவன்கூட நண்பனே
பாசம் காட்டி ஆசைவைத்தால்
மிருகம் கூட தெய்வமே

வளர்த்தப் பிள்ளையும் மாறிவிடும்
வாழும் உறவும் ஓடிவிடும்
வாயில்லாத உயிரை வளர்த்தால்
காடுவரைக்கும் கூட வரும்.

அன்புகாட்டும் முகம் தெரியும்
அணைக்கும் நண்பன் குரல் தெரியும்
பண்பு தெரியும் நன்றி தெரியும்
பதில் சொல்லாமல் துணைபுரியும்

சிரிக்கும் உறவில் நெருக்கமில்லை
சேர்ந்து துடிக்கும் பாசமில்லை
பிரியும் பொழுது பெருகும் கண்ணீர்
பேசும் பேச்சில் வருவதில்லை!

           -  பாடல்: கண்ணதாசன் ( படம்: தெய்வச்செயல்)

               

செல்லப் பிராணிகளுக்கு சொர்க்கம் நரகம் உண்டா?

மனிதனுக்கு மட்டுமே இறப்பிற்குப் பின்பு நியாயத் தீர்ப்பு உண்டு என்றும், அதன் பின்னர் அவனது ஆன்மா சொர்க்கம் அல்லது நரகம் சென்றடைகிறது என்றும் சொல்கிறார்கள். ஆனால் நாம் செல்லமாக வளர்த்த செல்லப் பிராணிகளின் ஆன்மாக்கள் என்ன ஆகின்றன? சரியான விடை இல்லை. ஆனாலும் அவை எல்லா பிறப்பும் எடுத்து இறுதியில் மனித பிறவியை அடைகின்றன என்ற ஒரு சமய நம்பிக்கை உண்டு

புல்லாகி பூடாகி புழுவாய் மரமாகி

பல் விருகமாகி பறவையாய் பாம்பாகி

கல்லா மனிதராய் பேயாய் கணங்களாய்

வல்லசுரராகி முனிவராய் தேவராய்

செல்லா நின்ற இத் தாவர சங்கமத்துள்

எல்லா பிறப்பும் பிறந்திளைத்தேன் எம்பெருமான்

மெய்யே உன் பொன்னடிகள் கண்டு இன்று வீடு உற்றேன்

என்று பாடுகிறார் மாணிக்கவாசகர் (திருவாசகம்)

மகாபாரதத்தில்:

மகாபாரதத்தின் இறுதி கட்டத்தில் ( மகாபிரஸ்தானிக பருவம்) ஒரு காட்சி. தருமர் துறவு பூண்டு தனது சகோதரர்களோடும் துரோபதையுடனும் இமயமலைச் சாரலை அடைகிறார் கைலாசமலை நோக்கி முதலில் தருமர் , பின்னர் மற்ற ஐவர் என்று வரிசையாக மேலே செல்கின்றனர். அவர்களுக்குப் பின்னால் அவர்களைத் தொடர்ந்து ஒரு நாயும் வருகிறது. வழியில் அந்த நாயும் தருமரும் தவிர மற்றவர்கள் ஒவ்வொருவராக இறக்கிறார்கள். இறுதியில் இந்திரன் தனது தேரில் வந்து தருமரை சொர்க்கத்திற்கு அழைக்கிறான். “ என்னோடு வந்தவர்கள் இல்லாது சொர்க்கத்திற்கு வர விருப்பமில்லை’ – என்று தருமர் மறுக்கிறார். “ அவர்கள் ஐவரும் ஏற்கனவே சொர்க்கம் அடைந்து விட்டார்கள்’“ என்று இந்திரன் சொல்ல, தருமர் தன்னோடு வந்த நாயுடன் தேரில் ஏற முற்படுகிறார். “நீர் மட்டும் வரலாம். நாய்க்கு இடம் இல்லை” என்று இந்திரன் தடுக்கிறான். ” அப்படியானால் நானும் வரவில்லை” என்று மறுக்கிறார் தருமர். இந்த பதிலைக் கேட்டதும் நாய் வடிவில் வந்த தருமதேவதை தனது சுயரூபத்தைக் காட்டி தருமரைப் பாராட்டுகிறாள். பின்னர் மூவரும் சொர்க்கலோகம் அடைந்தனர் என்பது மகாபாரதம் சொல்லும் கதை.   

வானவில் பாலம் ( RAINBOW BRIDGE)

செல்லப் பிராணிகளை இழந்து வருந்தும் நெஞ்சங்களுக்கு ஆறுதல் சொல்ல  www.petloss.com என்று ஒரு இணையதளம் உள்ளது. இங்கு தங்களது செல்லப் பிராணியை இழந்தவர்கள் ஆன் லைன் வழியே, இறந்துபோன  தங்களது செல்லப் பிராணியின் ஆன்மாவிற்காக பிரார்த்தனை செய்து கொள்ளலாம். அங்கு ” வானவில் பாலம் ( RAINBOW BRIDGE)” என்ற தலைப்பில் ஒரு கதைப்பாடல். சொல்லப்பட்டுள்ளது. எழுதியவர் பெயர் தெரியவில்லை. கதைச் சுருக்கம் வருமாறு.

  

சொர்க்கத்திற்கு (HEAVEN) செல்லும் வழியில் ஒரு பச்சைப் புல்வெளி. அந்த புல்வெளிக்கும் சொர்க்கத்திற்கும் இடையில் ஒரு பாலம். அதன் பெயர்  ” வானவில் பாலம் ( RAINBOW BRIDGE)” . செல்லப் பிராணி இறந்ததும் புல்வெளிகளும் சிறு குன்றுகளும் நிரம்பிய அந்த இடத்தை அடைகின்றது. அந்த இடத்தில் இந்த செல்ல பிராணி போன்று நிறைய செல்லப் பிராணிகள் இறந்தவுடன் அங்கு வந்து சேர்ந்துள்ளன. அங்கு அவைகளுக்குத் தேவையான உணவும், தண்ணீரும், விளையாட இடமும், சூரிய ஒளியும் கிடைக்கின்றன. இந்த செல்லப் பிராணிகள் அங்கு சென்றதும் நல்ல உடல்நலம் பெற்று வலிமையுள்ளதாக மாறி மற்ற செல்லப் பிராணிகளோடு விளையாடுகின்றன ஆனாலும் அவைகளுக்கு தங்களை நேசித்த அந்த அன்பு எஜமானர்கள் இல்லையே என்ற வருத்தமும் ஏக்கமும் ரொம்பவே உண்டு. எனவே அவர்கள் சொர்க்கத்திற்கு செல்லும் வழியில் உள்ள இந்த பாலத்திற்கு, எப்போது வருவார்கள் என்று எதிர்பார்த்தபடியே உள்ளன. அவைகளின் எஜமானர்கள் பூமியில் இறந்ததும் இந்த வானவில் பாலம் வழியே சொர்க்கத்திற்கு செல்ல வருகிறார்கள். அவ்வாறு வரும்போது தமது எஜமானர்களைக் கண்டவுடன்  இந்த செல்லப் பிராணிகள் ஒரே ஓட்டமாக தாவிச் செல்கின்றன. எஜமானர் மீது சந்தோஷத்தால் தாவி குதிக்கின்றன. நாவால் நக்குகின்றன. அதன்பின் அவைகளும் தமது எஜமானர்களோடு வானவில் பாலம் வழியாக சொர்க்கத்திற்கு செல்லுகின்றன.

காணொளி காட்சிக்கு கீழே உள்ள இணைய முகவரியை ‘க்ளிக்’ செய்யுங்கள்.

http://www.youtube.com/watch?v=ccH7ffwpMuw

செல்லப்பிராணிகள் கல்லறை (  PET CEMETERY)

மேலை நாடுகளில் செல்லப் பிராணிகள் இறந்ததும் அவற்றின் எஜமானர்கள் , மனிதர்களை அடக்கம் செய்வது போலவே பிரார்த்தனையுடன் அவற்றை அடக்கம் செய்கிறார்கள். நியூமெக்சிகோவில் , வில்லியம்ஸ்பர்க் என்ற இடத்தில் செல்லப் பிராணிகளுக்கென்று கல்லறைத் தோட்டம் ஒன்று உள்ளது. அங்கே அவற்றைப் புதைக்க கட்டணம் வாங்குகிறார்கள். வாரம் ஒருமுறை செல்லப் பிராணிகள் அடக்கம் செய்யப்படுகின்றன.. புதைக்கும் வரை (பத்து நாட்களுக்கு மிகாமல்) குளிர்பெட்டியில் வைத்திருக்கும் வசதியும் உண்டு. அங்கு ” The Sierra County Humane Society “ என்ற சமூக தொண்டு நிறுவனம் இதனை ஏற்றுச் செய்து வருகிறது.. இவை போன்று பல இடங்களில் மேலை நாடுகளில், செல்லப் பிராணிகளுக்கென்று தனி கல்லறைத் தோட்டங்கள் உள்ளன. நமது நாட்டில் கிராமப்புற மக்களும் வசதியானவர்களும் தங்கள வளர்ப்பு பிராணிகள் இறந்ததும் அவற்றை வீட்டு தோட்டங்களில் புதைக்கின்றனர்.

டாக்டர் ஆல்பர்ட் ஸ்வைட்சர் விலங்குகளுக்கென்று ஒரு பிரார்த்தனைப் பாடல் எழுதியுள்ளார்.

A Prayer For The Animals

Hear our humble prayer, oh, God,
Especially for animals who are suffering;
For any that are haunted or lost or deserted
Or frightened or hungry;
For all that must be put to death.
We entreat for them all Thy mercy and pity,
And for those who deal with them
We ask a heart of compassion
And gentle hands and kindly words.
Make us, ourselves
To be true friends to animals
And so to share the blessings
Of the merciful.

Dr Albert Schweitzer

கட்டுரை எழுத உதவியவை

http://en.wikipedia.org   

www.petloss.com  

www.deserthavenanimalrefuge.com/RainbowBridge.html

www.youtube.com   

மகாபாரதம் - (மகாபிரஸ்தானிக பருவம்)

(PICTURES : THANKS TO  “ GOOGLE ”)