எனது தாத்தாவிடம் இருந்த தாழம்பூ குடை

எனது சொந்த ஊர் திருமழபாடி(அதாவது அப்பா ஊர்). இது கொள்ளிடத்தின் வட கரையில். இதன் தென்கரையில் எனது அம்மாவின் ஊர். இது திருவையாறு - திருக்காட்டுப்பள்ளி பக்கம், கொள்ளிடம், காவிரி என்ற இரண்டு ஆறுகளுக்கும் இடையில் அமைந்துள்ள புதகிரி என்ற கிராமம். அப்பா ரெயில்வேயில் வேலை பார்த்தது, நாங்கள் குடும்பத்தோடு வசித்தது, நான் படித்தது எல்லாமே திருச்சியில்தான். நான் சிறுவனாக இருந்தபோது, பள்ளி விடுமுறை நாட்களில் அம்மாவின் ஊருக்கு சென்று விடுவேன்.

அங்கு எனது தாத்தா ஒரு குடை வைத்து இருந்தார். தாழம்பூ குடை. நிறைய பேர் அதனை தாழங்குடை என்றே அழைத்தனர். அந்த குடை தாழம்பூ மடல்களால் செய்யப்பட்டது. தாழம்பூ வெளிறிய மஞ்சள் நிறத்தில் இருக்கும். அந்த தாழம்பூ மடல்கள்,  பக்குவம் செய்யப்பட்டு வேயப்பட்டு, கைப்பிடி செருகப்பட்ட குடை. அது வெளுத்து இருக்கும். குடை பார்ப்பதற்கு கேரளா சாமிக் குடை போன்று இருக்கும். ஆனால் அந்த குடையைவிட இது சிறியது. இதனை மடக்க முடியாது. கேரளாவில் தாழங்குடைகள் அதிகம். பழைய - கறுப்பு வெள்ளை  படங்களில் இந்த குடையை பார்க்கலாம். என்னுடைய தாத்தா இந்த தாழங்குடையை அருகில் உள்ள  ஊரில் நடைபெறும் வார சந்தையில் வாங்கி வைத்து இருந்தார். அவர் எங்கு சென்றாலும், குறிப்பாக மழைக் காலங்களில் எடுத்துச் செல்வார். வயலுக்குச் செல்லும் போது களத்து மேட்டில் கட்டிலில் வைத்து விடுவார். பெரும்பாலும் அப்போது எல்லோர் வீட்டிலும் இந்த தாழம்பூ குடைதான். அதாவது தாழங்குடை.

சிறுவனான நான் அந்த ஊருக்குச் செல்லும்போது, தாத்தா வீட்டு திண்ணையில் இருக்கும் தாழங்குடையை எடுத்துக் கொள்வேன். அந்த குடையை சுழற்றியபடி கிராமத்து சிறுவர்களோடு விளையாடுவேன். சிறுவனாக இருந்தபடியினால் அது ரொம்பவும் கனக்கும். மழைக் காலங்களில் அதனை எடுத்துக் கொண்டு வெளியில் செல்லும் போது , குடையின் மீது பட்டு வழியும் மழைநீர் மிகுந்த மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கும். கொள்ளிட ஆற்று கரையில் மாடு மேய்க்கும் பெரியவர்கள் இந்த தாழங்குடையை பிடித்தபடி, வழி மாறி கொல்லைக் காட்டில் நுழையும் ஆடு மாடுகளை அதட்டிக் கொண்டு இங்கும்அங்கும் போவார்கள். சிலசமயம் கிராமத்து அக்கிரஹாரத்திலிருந்து வைதீக பிராமணர் யாரேனும் சட்டை போடாமல் இந்த தாழங்குடையை தலைக்கு மேலே ஒரு கையில் பிடித்துக் கொண்டு வருவார். அந்த காட்சி வாமன அவதாரம் எடுத்த,  ஓங்கி உலகளந்த பெருமாள்  தாழங்குடையோடு வருவது போன்று இருக்கும். மேற்கூண்டு இல்லாத மாட்டு வண்டியில் அந்த குடையோடு யார் போனாலும் வேடிக்கையாக இருக்கும். என்ன, பஸ்சில் மட்டும் அந்த குடையை எடுத்துச் செல்ல முடியாது.

 

இப்போது கால வெள்ளத்தில் அந்த தாழம்பூ குடை கிராமங்களில் இருந்து காணாமல் போய்விட்டது. முன்பு போல் கிராமங்களில் வாய்க்கால் வரப்பு ஓரத்தில் தாழம்பூ புதர்களை யாரும் வைப்பதில்லை. தாழம்பூ மணம் பாம்புகளை கவரும். எனவே, பாம்பு பயம் காரணமாக, நல்ல மணம் கமழும் அந்த தாழம்பூ புதர்களை கொளுத்தி விடுகின்றனர். தாழம்பூ குடைகளும் இப்போது கிடைப்பதில்லை. இருந்தாலும் கோயில்களில் இருந்து வரும் உற்சவர் ஊர்வலங்களில் இறைவன் மீது இருக்கும் சாமி குடைகளைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் எனது தாத்தா வைத்து இருந்த தாழம்பூ குடைதான் நினைவுக்கு வருகிறது. தாத்தாவும் இப்போது நமக்கு சாமிதானே!

தாழம் பூவின் நறு மணத்தில்

நல்ல தரம் இருக்கும்! 

தரம் இருக்கும்!

அது தாமதித்தாலும்

நிரந்தரமாக மணம் கொடுக்கும்!

நல்ல மணம் கொடுக்கும்!           

 - பாடல்: வாலி (படம்: தாழம்பூ)

( Pictures thanks to Google )