சிறுகதை விமர்சனப்போட்டி எண்: VGK 03 - சுடிதார் வாங்கப் போறேன்

வலைப்பதிவு உலகில் VGK என்றும், கோபு அண்ணா என்றும், வை.கோ என்றும் அன்புடன் அழைக்கப்பெறும் அய்யா திருச்சி வை கோபாலகிருஷ்ணன் அவர்களைப் பற்றிய அறிமுகம் தேவையில்லை. அவர் எழுதிய ” சுடிதார் வாங்கப் போறேன் “ என்ற கதையில் ஒரு குடும்பத்து பெரியவர் தனது ஆர்வக் கோளாறு காரணமாக அடையும் மனப் போராட்டங்களை  தனக்கே உரிய நகைச்சுவை நடையில் சொல்லுகிறார்.  

சஸ்பென்ஸ்.

சிறுகதை என்றால் ஒரு சஸ்பென்ஸ் .... படிக்கக் கையில் எடுத்தால் கீழே வைக்க மனது வரக்கூடாது. அந்த வகையில் எடுத்தவுடனேயே  // வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு இன்று மீண்டும் ஜவுளிக்கடைக்குப் போக வேண்டிய நிர்பந்தம்.  ஒவ்வொரு தடவை போய் ஜவுளிகள் வாங்கி வந்ததும் இனி அந்தப் பக்கம் போகவே கூடாது என்று சபதம் செய்து கொள்வேன்.// என்று சொல்லி. கதையைத் தொடர்ந்து படிக்கும் ஆவலைத் தூண்டி விடுகிறார். சரி பெரியவர் அவருடைய பெண்ணுக்கு சுடிதார் வாங்கப் போகிறார் போலிருக்கிறது என்று நினைத்தால், அவருடைய மனைவிக்கு ஜவுளி எடுத்த கதைகளைச் சொல்லி அவருக்காக இருக்குமோ என்று சொல்லி, கடைசியில் வீட்டுக்கு வரப்போகும், மகனுக்காக நிச்சயிக்கப்பட்ட பெண் என்று சஸ்பென்ஸை உடைக்கிறார். அப்புறமும் சஸ்பென்ஸ். அந்த பெண் அந்த சுடிதாரை வாங்கியதும் என்ன செய்தாள் என்று கதையை நகர்த்துகிறார். நமக்கு மேலும் ஆவல்.

கண்முன்னே காட்சிகள்:

திரு VGK அவர்கள தனது கதைகளில், கற்பனையாகச் சொல்கிறாரா அல்லது தனது அனுபவத்தைக் கதையாகச் சொல்கிறாரா என்று பிரிக்க முடியாத அளவுக்கு காட்சிகளை மனக்கண் முன்பு கொண்டு வருபவர். இந்த கதையில்  நகரத்தில் உள்ள ஒரு ஜவுளிக் கடையின் அமைப்பை அப்படியே விவரித்து மனக்கண் முன் நிறுத்துகிறார். உதாரணத்திற்கு

// முழுவதும் குளுகுளு வென்று ஜில்லிட்டுப்போக வைக்கும் ஏ.ஸி க் கட்டடம். கடையின் உள்ளே நுழையும் போதே வருவோர் தலையில் [ஏற்கனவே நமக்குள்ள ஒரு சில முடிகளையும் பறக்கச் செய்யும் புயலென ] ஜில் காற்று வேகமாக அடிக்கும்படி ஒரு சிறப்பு ஏற்பாடு.  வேறு கடைகளுக்குப் போய் விடாமல், இங்கேயே இந்தக்கடையிலேயே நாம் ஜவுளிகள் வாங்கி விட வேண்டும் என்று ப்ரைன் வாஷ் செய்யவதற்காகவே இது போல வைத்திருப்பார்களோ என்னவோ! //

இப்படியாக கடையில் நுழைந்தது முதல் சுடிதார் வாங்கி வரும் வரை சுவையாகச் சொல்கிறார். இடையிடையே விற்பனைப் பெண்கள் எப்படியாவது ஒன்றை விற்றுவிட வேண்டும் என்று , அவர் பார்ப்பதை எல்லாம் // “அருமையான கலர் மற்றும் டிசைன் ஸார்” போட்டுப் பார்த்தால் சூப்பராக இருக்கும் அவங்க சிகப்பு உடம்புக்கு”// சொல்வதை கிண்டலடிக்கிறார்.

சுடிதார் வாங்கிவிட்டு வரும் வழியில், பல்வேறு டிசைன்களில் சுடிதார் அணிந்த இளம்பெண்களை பார்க்கிறார். அப்போது அவருக்கு தான் வாங்கிய சுடிதார் வருங்கால மருமகளுக்கு பிடிக்குமோ பிடிக்காதோ என்று மனக்குழப்பம். பரிசுப் போருள் வாங்கிச் செல்லும்  அனைவருக்கும் வரும் ஒரு எண்ணத்தை சுவையாக விவரிக்கிறார்.

நகைச்சுவை:

பெண்கள் துணிக் கடையில் நுழைந்தால் ஒரு டிசைனை மட்டும் பார்த்து திருப்தி அடைய மாட்டார்கள் என்பது பொதுவாகச் சொல்லப்படுவது. அதிலும் ஆண்களே பார்த்து வாங்கினால் என்ன நடக்கும்?  வீட்டுக்காரர் வாங்கி வந்த புடவையை பெண்கள் எப்படி எடை போடுகிறார்கள் என்பதனை, // மின் விளக்கு வெளிச்சத்திலும், சூரிய வெளிச்சத்திலும் பல முறை பார்த்து விட்டு அதை ஒரு ஓரமாக அலட்சியமாக வைத்து விட்டு, ”எந்தக் கடையில் வாங்கினீர்கள்? என்ன விலை?” என்பதைத் தெரிந்து கொண்டு, ”பில் இருக்கிறதா? அது பத்திரமாக இருக்கட்டும்.  தேவைப்பட்டால் இதைக் கொடுத்து விட்டு வேறு புடவை மாற்றி வாங்கி வந்து விடலாம்” என்பாள். // என்று சொல்லும்போது நம்மையும் அறியாமல் சிரித்து விடுகிறோம். அவர்களே எத்தனை கடை ஏறி இறங்கினாலும், எத்தனை டிசை பார்த்தாலும் வாங்கி வருவது ....

// “திரும்பத் திரும்ப இந்தப் பச்சையும் நீலமும் தான் அமைகிறது”  என்றும் சொல்வதுண்டு.  //

பெரியவர் நினைப்பு என்னவென்றால் சுடிதார் விலை அதிகம் இருந்தால் போதும்; அது உயர்ந்தது. யூனிபார்ம் மாதிரி பேண்ட் – சட்டைக்கு மேட்சிங் பார்த்தால் போதும். அதே மாதிரி சுடிதாரையும் வாங்கப் பார்க்கிறார். இதனைப் புரிந்து கொண்ட கடைக்காரப் பெண்  பெரியவரை ஒரு மாதிரியாக பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே அவள், “அதே கலரில் வராது சார், யூனிஃபார்ம் மாதிரி போட மாட்டார்கள்” என்கிறாள்.

குடும்பம் என்றால்:

குடும்பத்திற்கு எது தேவை. அன்பு ஒன்றே பிரதானம் என்று

// அன்பையும், பாசத்தையும், பிரியத்தையும் நேருக்குநேர் அவ்வப்போது பகிர்ந்து கொள்ள மாட்டாளே தவிர, இதுபோல வேறு யாராவது உசிப்பிவிட்டால் போச்சு! “நம்மாளு, நமக்கு மட்டும் தான்; இவள் யாரு குறுக்கே” என்று கொதித்தெழுந்து விடும் சுபாவம் கொண்டவள். //

என்ற வரிகள் மூலம் உணர்த்துகிறார்.

ஐம்பது வருஷத்திற்கு முன்பெல்லாம் நிச்சயமே செய்து இருந்தாலும் அந்த பெண்ணோடு மாப்பிள்ளையாக வரப் போகிறவர் அவ்வளவு லேசில் பேசி விட முடியாது. இப்போது எல்லாமே மாறிப் போச்சு. இவர் எடுத்துக் கொடுத்த சுடிதார் அந்த பெண்ணுக்கும் பிடித்து விட்டது. வெளியூரில் 400 கிலோ மீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் பெரியவரின் பையனுக்கும் பிடித்துப் போகிறது அது எப்படி?  // டிஜிடல் கேமராவில் போட்டோ எடுத்து, இண்டெர்நெட் மூலம் அவனுக்கு அனுப்பி விட்டுத் தான் எங்களைப் பார்க்க வந்திருக்கிறாள் எங்கள் வருங்கால மருமகள். // என்று முடிக்கிறார். அந்தக் காலம் வேறு இந்தக் காலம் வேறு.

முடிவுரை:

மனைவிக்கோ, மகளுக்கோ, மருமகளுக்கோ ஆண்கள் மட்டும் தனியாகப் போய் துணி எடுத்தால் எப்படி இருக்கும் என்பதன் கற்பனைதான் இந்தக் கதை. சுவாரஸ்யமாக எழுதிய திரு VGK அவர்களுக்கு எனது பாராட்டுகள்.

முக்கிய குறிப்பு:

(வலைப்பதிவர்களால் V.G.K என்றும், கோபு அண்ணா என்றும் அன்பாக அழைக்கப்படும் திரு வை.கோபாலகிருஷ்ணன் அவர்கள்  (http://gopu1949.blogspot.in) 2014 - இல் அவரது சிறுகதைகளை ஒட்டி, 40 வார காலம் தொடர்ச்சியாக, சிறுகதை விமர்சனப் போட்டிகள் நடத்தினார். எழுத்தாளர் ஜீவி (http://jeeveesblog.blogspot.in பூவனம்) அவர்கள் நடுவராய் இருந்து சிறப்பித்தார்.

நானும் ஆர்வம் கொண்டு இரண்டு கதைகளுக்கு, இரண்டு விமர்சனங்கள் எழுதி அனுப்பினேன். போட்டியில் நான் வெற்றி பெறாவிட்டாலும், கலந்து கொண்டமைக்கான போனஸ் பரிசு எனப்படும் ஆறுதல் பரிசு (ரூ100/= (50+50) கிடைத்தது. அதில் எனது முதலாவது விமர்சனக் கட்டுரை (03.02.2014) இது)

தொடர்புடைய எனது முந்தைய பதிவு:

திருச்சியும் பதிவர் வை.கோபால கிருஷ்ணனும் http://tthamizhelango.blogspot.com/2012/09/blog-post.html